Co musi zrozumieć dziecko, zanim przygarniemy kota?

Często popełniamy ten błąd. Przygarniamy zwierzę pod wpływem impulsu, a dopiero potem się zastanawiamy, jak ogarniemy temat. Zwłaszcza gdy się decydujemy na kota, wydaje się nam czasem, że skoro mruczka nie trzeba wyprowadzać, to... jakoś to będzie. A może być źle, jeśli wcześniej nie przemyślimy różnych sytuacji. A szczególnie gdy nie omówimy z małoletnimi domownikami, co może zmienić w ich życiu nowy mieszkaniec innego gatunku. Dziecko chce kota? To świetnie! Musimy mu jednak uświadomić kilka rzeczy – i to zanim czworonóg przekroczy nasz próg.

Co musi wiedzieć dziecko, zanim przygarniemy kota

Zwierzę to nie maskotka

Przed psami – zwłaszcza większymi i czarnymi – wiele dzieci czuje respekt. Tymczasem niedużego kota, miękkiego w dotyku, większość maluchów odruchowo chce brać na ręce i przytulać. A mruczek, zamiast być wdzięczny za taką pieszczotę, może przez to zacząć dziecka unikać. Niedawno opublikowano wyniki badania, które wykazało, że koty wolą tych, którzy ich... nie lubią. A to dlatego, że dają im spokój: nie porywają nagle w górę, nie tłamszą w uścisku, nie dotykają części ciała, których dotykanie mruczki uznają za zakazane, np. łap i ogona. Koniecznie trzeba więc uprzedzić dziecko, że kota nie należy bez potrzeby brać na ręce ani trzymać na kolanach, gdy on nie ma na to ochoty.

Kot to nie człowiek...

Małemu dziecku czasem trudno wytłumaczyć nawet to, że innym sprawia ból to samo, co jemu. Ale nawet gdy już jest w stanie to zrozumieć, czeka nas trudniejsze zadanie. Musimy mu wytłumaczyć, że to, co jest przyjemne dla niego, może wcale nie być takie dla zwierzaka. Dziecko lubi się taplać w wodzie? Cóż, większość kotów tego nie znosi... Dziecko uwielbia słodycze? Kot nawet nie czuje słodkiego smaku... Dziecko lubi głośne zabawy, z bieganiem i krzykiem? Mruczek tego nie znosi – ma wrażliwy słuch, o wiele czulszy od naszego, i ceni sobie spokój. Poza tym zwierzak nie rozpoznaje żartów, np. nawet lekkie pociągnięcie za ogon odczyta nie jako zabawę, lecz zaczepkę – i może podrapać lub ugryźć.

...i nie pies

To częsty błąd, popełniany nawet przez dorosłych początkujących kociarzy, którzy wcześniej mieli psa. Czasem próbują traktować mruczka tak, jak poprzedniego pupila, bo niektóre jego zachowania przypominają mu zachowania psie. Mogą one jednak oznaczać coś zupełnie innego. Opiekun kota, który sobie nie zadał trudu, by się dowiedzieć, jak bardzo te dwa gatunki zwierząt się różnią, może być zaskoczony i zarobić krechę u pupila już na starcie znajomości. To samo dotyczy dzieci, które będą bardzo zawiedzione, gdy zamiast wymarzonej przyjaźni dostaną od zwierzaka baty łapą (dobrze, jeśli tylko na tym się skończy...). Trzeba więc dziecku koniecznie wytłumaczyć, że poruszanie ogonem przez kota nie oznacza radości, lecz niezadowolenie. A pokazanie brzucha to nie zachęta do głaskania go!

Redakcja poleca:

1. Co musisz wiedzieć, zanim zostaniesz kocim rodzicem?

2. Jak poprawić pewność siebie kota?

Zwierzę ma swoje prawa

Zanim kot pojawi się w domu, dziecko musi się od nas dowiedzieć, że zwierzę trzeba szanować. Że ono nie służy tylko do spełniania naszych zachcianek. Że kot też ma prawo nie mieć czasem ochoty na zabawę, że może mieć gorszy dzień, czuć się gorzej. Że ma prawo w spokoju zjeść; wprawdzie wiele kotów – w przeciwieństwie do psów – toleruje głaskanie podczas posiłku, ale dziecko niech lepiej tego nie próbuje. Że jego miejsce wypoczynku jest święte i nie wolno go tam niepokoić, dopóki sam go nie opuści. Że nie wolno go gonić, gdy ucieka. Że zawsze należy go przywoływać do siebie i czekać spokojnie, aż sam podejdzie. Kot się odwdzięczy i polubi osobę, która mu okazuje szacunek.

Dziecko chce kota – ale czy kot chce dziecko?

Poza omówieniem z dzieckiem kwestii obchodzenia się z kotem i opieki nad nim, musimy mu wytłumaczyć, że nie każdy mruczek okaże się bliskim przyjacielem. Podobnie jak w wypadku wyboru psa, kierowanie się tylko urodą zwierzaka może nas zwieść na manowce. Jeżeli chcemy kupić kota rasowego, uważnie poczytajmy o tym, które rasy sprawdzają się w domu z dziećmi. Jeśli chcemy przygarnąć dachowca, też dobrze rozważmy, jaki to ma być zwierzak. Czy koniecznie kociak? Może lepiej wziąć dorosłego kota z domu tymczasowego, w którym są dzieci. Będzie już wtedy wiadomo, że jest z nimi obyty i wiele dziecięcych zachowań go nie zaskoczy. W domu z małolatami lepiej się sprawdzą mruczki odważne i ciekawskie, nie znoszące nudy. Mądre wspólne zabawy dwu- i czworonogów pod okiem dorosłych pomogą zbudować głęboką więź i zaszczepią w młodym człowieku miłość do zwierząt na całe życie!