Czy twój kot jest zestresowany? Sprawdź, po czym to rozpoznać!

Stres u kotów to problem, który dotknąć może każdą mruczkową rodzinę. Nasi delikatni podopieczni są niezwykle wrażliwi na wszelkie zmiany zachodzące w ich otoczeniu. Nową sytuacją, z którą musiały się oswoić, było też goszczenie nas w ICH domach niemal 24 godziny na dobę przez dłuższy czas. Rodzinny harmider podczas zdalnej nauki i pracy? Ani chwili zupełnej ciszy i spokoju? A może inne czynniki? Sprawdź, czy i jak twój kot okazuje stres!

Stres u kotów – przyczyny

Stres sam w sobie jest nieodłącznym elementem życia każdego zwierzęcia. Pomaga mu on dostosować się do warunków i unikać zagrożenia. Staje się problemem dopiero wówczas, gdy zwierzak ma trudności z powrotem do stanu relaksu. Chroniczny stres – tak jak u ludzi – jest bardzo brzemienny w skutkach. Należy więc za wszelką cenę mu zapobiegać.

Stres u kotów ma dwa źródła – wynika albo z uwarunkowań genetycznych, albo z dotychczasowych doświadczeń. Jedne mruczki mogą być bardziej podatne na stres, inne mniej, ale wszystkie mają do niego skłonności. Inaczej jest w przypadku nabytych tendencji do stresu. Bardziej bojaźliwe i niepewne koty dźwigają często bagaż negatywnych doświadczeń. Mogą się one gromadzić już w pierwszych miesiącach życia – przyczyną bywa zbyt wczesne odłączenie od matki lub innego rodzaju trauma. Powód stresu u każdego kota może być nieco inny, jednak warto wiedzieć, jakie czynniki często go wywołują. Mając ten punkt odniesienia, łatwiej zlokalizujesz źródło kociego stresu w waszym otoczeniu.

Czynniki wywołujące stres u kota

• strach (wynikający np. ze złego traktowania lub niepokojących bodźców – hałasu, nowych osób, itp.)
• hałas (np. ruchliwa ulica, głośna muzyka, remont)
• przeszkadzający zapach (np. niezmieniona kuweta, odświeżacz powietrza, inne zwierzę)
• konflikty z innymi zwierzętami (np. brak odpowiedniej socjalizacji z innymi kotami, kontakt z potencjalnie zagrażającymi zwierzętami)
• niemożność zaspokajania naturalnych instynktów i potrzeb (np. brak możliwości drapania, wspinania się, ruchu)
• zaburzenie rutyny (np. wyjazd, remont, przeprowadzka, zmiana karmy, zmiana rytmu dnia)

Jak rozpoznać stres u kotów?

Jak z każdą dolegliwością u kotów, ze stresem jest taki problem, że trudno go rozpoznać. Jego objawy są początkowo bardzo subtelne, a dla nieuważnego obserwatora nawet niezauważalne. Tym, co powinno cię zaniepokoić w pierwszej kolejności, jest zachłanne wylizywanie futra (często aż do wyłysienia!), ukrywanie się lub nadmierne drapanie.

Zmiany w zachowaniu kotów mogą być w tym wypadku bardzo różne. Długotrwały stres najczęściej objawia się zlęknieniem i szukaniem samotności, agresją lub reakcjami lękowymi na pozornie neutralne czynniki. Często występują też problemy gastrologiczne, takie jak biegunki, wymioty lub niechęć do przyjmowania pokarmów. Oprócz tego koty mogą okazywać stres poprzez znaczenie terytorium, czyli załatwianie się poza kuwetą.

Skutki długotrwałego stresu u kota

Występowanie chronicznego stresu działa u mruczków na zasadzie błędnego koła. W sytuacji stresowej ich organizmy wydzielają adrenalinę i kortyzol. O ile adrenalina ma działanie krótkotrwałe, o tyle kortyzol – powodujący zwiększenie stężenia glukozy we krwi – może być wydzielany długo i często. Taka sytuacja prowadzi do stopniowego wyniszczania komórek mózgowych i pozbawia kota zdolności do nauki. W konsekwencji z sytuacji stresowej zapamiętuje on jedynie problematyczny bodziec, a cała sytuacja wokół niego nie zostaje zakodowana. Nie ma zatem możliwości, by przywykł on do czynnika stresującego. Stale za to pogłębia swoje lęki.

Stres u kotów prowadzi także do wielu chorób i nie są to przypadki jednostkowe. Najczęstszymi chorobami, na które zapadają koty wskutek stresu są: nadciśnienie i cukrzyca, choroby skóry i alergie, choroby układu pokarmowego i moczowego (takie jak zapalenie jelita grubego, idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego), otyłość. Zmniejsza się przy tym naturalna odporność kociego organizmu, co sprzyja zapadaniu na inne choroby.

Pamiętaj!

Stresu u kota nie należy lekceważyć. Jeśli widzisz u swojego podopiecznego któryś z wyżej wymienionych objawów, koniecznie zacznij go obserwować, zabierz na rutynową kontrolę weterynaryjną i jeśli ona nic nie wykaże, postaraj się zlokalizować i zlikwidować potencjalne źródło stresu.