KOT SFINKS DOŃSKI (DON SPHYNX)

Charakter rasy sfinks doński

Sfinks doński to jednak z niewielu ras kotów, która pozbawiona jest sierści - całkowicie lub częściowo. Z tego względu sfinksy dońskie wymagają specjalnych warunków i opieki. Muszą mieszkać w dobrze ogrzewanym domu i nie nadają się na koty wychodzące.

Sfinks doński wykazuje niezwykłe przywiązany do właściciela. Jest wesoły, łagodny, uczuciowy i przyjazny, chętnie przesiaduje na kolanach i korzysta z ciepła opiekuna, choć nie lubi nadmiernych pieszczot.

Koty rasy sfinks doński mają zrównoważony charakter i umiarkowany temperament, są ciekawskie i wszędobylskie. Lubią być w centrum zainteresowania i potrzebują uwagi ze strony domowników, dużej dawki zabawy i ciekawego zajęcia. Inteligentne sfinksy dońskie mogą być dobrymi towarzyszami zabaw dla delikatnych dzieci, gdyż szybko uczą się nowych sztuczek.

Koty rasy sfinks doński dobrze adaptuje się w grupie kotów i nie przeszkadza mu towarzystwo innych zwierząt.

Wady i zalety rasy sfinks doński

Sfinks doński - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga specyficznej pielęgnacji
• narażony na wychłodzenie

Zalety

• towarzyski
• łagodny
• dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami

Zdrowie rasy sfinks doński

Wbrew pozorom, sfinks doński nie jest bardziej chorowity niż inne koty, pod warunkiem, że zadba się o zapewnienie mu odpowiednich, ciepłych warunków - w przeciwnym razie mogą zachorować na zapalenie płuc. Opiekun kota rasy sfinks doński musi także zadbać o higienę nagiej skóry pupila.

Żywienie

Sfinks doński wymaga wysokiej jakości pożywienia. Kota tej rasy można karmić zarówno gotowymi karmami o wysokiej zawartości mięsa, jak i dietą surową według zasad BARF. Posiłki przygotowywane w domu powinny być uzupełniane niezbędnymi suplementami.

Ze względu na brak okrywy włosowej i dużą aktywność, dzienna dawka karmy dla sfinksa dońskiego może być znacznie większa, niż ilość pożywienia wymaganego przez innego kota podobnej wielkości.

Pielęgnacja

Sfinks doński wymaga specjalnej pielęgnacji ze względu na brak owłosienia. Z oczywistych względów nie wymaga czesania, jednak raz w tygodniu powinno się go wykąpać.

Pozbawione rzęs oczy u kota rasy sfinks doński często łzawią i są lekko przymrużone (nie jest to objaw choroby, o ile wyciek nie jest ropny), toteż wymagają przemywania. Uszu nie należy czyścić zbyt gorliwie, ponieważ woskowina stanowi naturalną ochronę przed zakażeniami (u kotów z sierścią taką barierą są włosy).

Wokół pazurów u sfinksów dońskich gromadzić się może wydzielina gruczołów łojowych, która w kontakcie z powietrzem przybiera ciemną barwę. Nie powoduje jednak żadnych zmian skórnych i wystarczy usuwać ją przy obcinaniu pazurów, np. raz na dwa tygodnie.

Historia rasy sfinks doński

Hodowla nagich kotów rozpoczęła się w połowie lat 60. XX w. w kanadyjskiej prowincji Ontario, od przypadkowego miotu domowych kociąt. Kilka z nich trafiło do Stanów Zjednoczonych i zapoczątkowało hodowlę kota nazwanego sfinks kanadyjski.

W 1986 r. w Rostowie nad Donem odkryto wśród tamtejszej populacji kotów nieznaną wcześniej mutację. Zwierzęta przewieziono do Moskwy, gdzie hodowcy zaczęli je krzyżować z krótkowłosymi kotami europejskimi i syberyjskimi. W ten sposób wyhodowano nową rasę – sfinks doński, niespokrewnionego ze sfinksem kanadyjskim – badania genetyczne wykazały, że za brak owłosienia odpowiadają u nich różne geny.

Sfinks doński w Polsce

Pierwszy sfinks doński trafił do Polski w 2002 roku. W Polsce rasa ta nie należy do zbyt popularnych. Zarejestrowanych jest naprawdę niewiele hodowli tych kotów, przez co znalezienie kociaka może być trudnym zadaniem.

Wzorzec rasy sfinks doński

Sfinks doński – Don Sphynx – Donskoy – Koty krótkowłose i somalijskie – III kat. FIFe

kod EMS: DSP

• Pochodzenie: Rosja
• Charakter: przyjacielski i towarzyski.
• Aktywność: duża
  
• Wielkość: średniej wielkości
• Waga: kotka 3-5 kg, kocur 4-6 kg.
• Tułów: lekko wydłużony o średniej muskulaturze, powinien wyglądać krzepko
• Kształt głowy: w kształcie klina o zmodyfikowanych konturach, lekko zaokrąglona czaszka z płaskim czołem, wystające kości policzkowe, mocna, zaokrąglona kufa o wyraźnej brodzie.
• Uszy: duże, szeroko rozstawione, o zaokrąglonych końcach, lekko pochylone do przodu, zewnętrzne krawędzie uszu stanowią przedłużenie linii głowy.
• Oczy: średniej wielkości, w kształcie migdałów, lekko skośne, raczej szeroko rozstawione, dozwolone wszystkie kolory.
• Nos: średniej długości, stop niezbyt wyraźny
• Ogon: długi, prosty, zaokrąglony na końcu
• Kończyny: długie, ale proporcjonalne do tułowia, średnio mocne, tylne nogi dłuższe od przednich. Stopy owalne z długimi, szczupłymi palcami, opuszki dobrze rozwinięte.
• Sierść: skóra jest elastyczna, z wyraźnymi zmarszczkami na głowie, szyi, tułowiu i kończynach, może być pokryta delikatnym puchem lub zupełnie naga (preferowana); na końcach kończynach, stopach, końcu ogonie i kufie może występować sierść, ale nie dłuższa niż 2 mm
• Maść: wszystkie rodzaje umaszczenia są dopuszczalne.
• Odporność/podatność na choroby: dość odporny, choć może marznąć
  
• Długość życia:  ok.12-15 lat
  
• Możliwość zakupu kota w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem: 3000-8000 zł

Ciekawostki o rasie sfinks doński

Hodowla sfinksów dońskich nie jest łatwa, wśród noworodków występuje duża śmiertelność. Kocięta rodzą się już z otwartymi oczami lub otwierają je niedługo po porodzie. Na ich ciele występują często cienkie, skręcone włosy (podobne do szaty cornish reksa), natomiast na głowie między uszami nie mają sierści. Z wiekiem tracą to owłosienie, ale zdarza się, że delikatne włosy pozostają u dorosłych osobników i są dopuszczone przez wzorzec.

O wartości wystawowej sfinksów w dużym stopniu decydują zmarszczki – im jest ich więcej, tym wyżej oceniany jest kot; jednak mocno pomarszczone osobniki zdarzają się dosyć rzadko.

Temperatura ciała sfinksa wynosi 38,5 stopnia, jednak naga skóra w dotyku wydaje się znacznie cieplejsza niż u innych kotów. Rosyjscy lekarze utrzymują, że dzięki temu zwierzęta te są pomocne w leczeniu wielu schorzeń, m.in. osteoporozy.