KOT SAVANNAH

Charakter rasy savannah

Savannah to kot o mocno zaznaczonych cechach dzikich przodków, zarówno pod względem wyglądu, jak i zachowania. Odznacza się niezwykłym temperamentem, który nie pozwala usiedzieć mu dłuższej chwili w jednym miejscu. Jest wyjątkowo aktywnym kotem, uwielbiającym spacery i wszelkie zabawy, także te w wodzie. Codziennie potrzebuje naprawdę dużej dawki uwagi. Savannah nie znosi nudy i stagnacji – jest wręcz żądny przygód. Gdy opiekun nie dostarcza mu rozrywek, znajduje je sobie sam, co często kończy się dewastacją mieszkania. Potrafi użyć każdego przedmiotu do ćwiczeń i doskonalenia sprawności łowieckich. Zachwyca skocznością znacznie przewyższającą umiejętności innych kotów.

Rasa savannah jest znacznie bardziej społeczna niż typowe koty domowe. Choć nie przepada za leniuchowaniem na kolanach, to jest to niezwykle uczuciowy kot. Silnie przywiązuje się do swojego opiekuna i jest mu wierny, co potwierdzają jego wędrówki w ślad za nim po całym mieszkaniu. Towarzyszy mu także przy różnego rodzaju pracach domowych. Savannah najchętniej spędzałby z nim większość swojego czasu, lecz powinien to być czas aktywny! Wyznaje zasadę „jeden opiekun na całe życie” i bardzo źle znosi rozstania czy przeprowadzki.

Kot rasy savannah jest niezwykle inteligentny i szybko odkrywa, jak wymknąć się z zamkniętego pomieszczenia (otwiera łapkami drzwi), czy jak dostać się do środka lodówki. Należy stosować przy nim zabezpieczenia szafek i drzwi, takie jak przy małych dzieciach. Nie wzgardzi niczym, co można pogryźć, podrapać i roznieść w drobny mak. Powszechnie uznawany jest za bardzo wesołego. Swoją radość okazuje wysokimi skokami (nawet na 2,5 metra) oraz energicznym bieganiem.

Savannah ma wiele „psich cech”. Z przyjemnością aportuje i spaceruje na smyczy. Poza tym każdego dnia z utęsknieniem oczekuje na powrót swojego człowieka pod drzwiami. Być może dlatego jest częstym wyborem rodzin, które wcześniej mieszkały ze szczekającym pupilem. Co więcej, uwielbia spać z człowiekiem w łóżku, dreptać za nim i pomagać we wszystkich domowych obowiązkach i wylizywać go niczym psi pupil.

Hodowcy włożyli ogrom pracy, by przy dzikim wyglądzie kot savannah miał przyjazny i nieagresywny charakter. Dlatego mimo ekstrawertyzmu, kot ten potrafi dogadać się z innymi domownikami. Dobrze odnajduje się w towarzystwie innych kotów i psów. Tym bardziej, jeśli jest do tego przyzwyczajany od małego. Ma również świetny kontakt z człowiekiem i to dosłownie, gdyż o swoich uczuciach i potrzebach savannah nie krępuje się miauczeć.

Mimo tych wszystkich zalet savannah wymaga systematycznej socjalizacji, szczególnie w okresie młodości. To nie jest typowy kot-maskotka. Jego zachowanie bywa nieprzewidywalne, czasami jest też nieposłuszny. To wspaniała rasa, jednak bardzo wymagająca. Jej przedstawiciele powinni przebywać w domach bardziej doświadczonych i odpowiedzialnych opiekunów. W szczególności koty z pokolenia F1 i F2 mogą odznaczać się trudnym, na wpół dzikim charakterem.

Kupno kota savannah nie jest proste, gdyż są to unikalne zwierzaki, a to ze względu na bardzo małe mioty. Na całym świecie funkcjonuje zaledwie 60 hodowli.

Wady i zalety rasy savannah

Savannah – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• rasa droga i rzadka
• wymaga socjalizacji od kociaka
• ma skłonność do ucieczek
• wymaga domu z solidną wolierą
• potrafi pokonać nawet bardzo wysokie ogrodzenie
• może znaczyć teren
• rasa na wpół dzika – szczególnie pokolenia F1, F2
• nie nadaje się dla małych dzieci
• tylko dla doświadczonego opiekuna

Zalety

• niespotykany dziki i egzotyczny wygląd
• bardzo inteligentny
• szybko się uczy, np. aportowania, chodzenia na smyczy
• samodzielny
• silnie związany z opiekunem, lojalny
• bardzo aktywny, uwielbia zabawy
• z łatwością dogada się z psem
• łatwy w pielęgnacji
• zdrowy

Zdrowie rasy savannah

Savannah to rasa zdrowa i odporna. Jednak jej rozmnażanie jest dość trudne, ponieważ jest to rasa hybrydowa (krzyżówka dwóch gatunków). Pokolenie F1, czyli krzyżówkę kota domowego i serwala jest wyjątkowo ciężko uzyskać. Problemy te wynikają z faktu, iż cykle ciążowe tych dwóch kotów różnią się od siebie (75 dni u serwali i 65 dni u kota domowego), podobnie jak ich chromosomy (jak większość kotów, oba gatunki mają po 38 chromosomów, jednak różnią się one nieco strukturą). Drugą przyczyną problemów z rozrodem u savannah jest duża różnica w wielkości serwali i kotów domowych. Często występują także problemy z płodnością u kocurów oraz z donoszeniem ciąż przez kotki i porodem. Mioty są bardzo małe, a kocięta niestety często rodzą się martwe.

Zaobserwowano, że niektóre savannah źle reagują na ketaminę, która jest składnikiem środków anestezjologicznych. Koty tej rasy mogą także cierpieć na częstą wśród kotów rasowych kardiomiopatię przerostową.

Żywienie

Są to zwierzęta bardzo ruchliwe i żywiołowe, dlatego powinny otrzymywać odpowiednio energetyczny pokarm. Koty rasy savannah należy żywić wysokiej jakości bezzbożową karmą mokrą o dużej zawartości mięsa. Koty te bez większych problemów poradzą sobie także z kośćmi – można je więc żywić dietą BARF. Należy jednak pamiętać o odpowiedniej suplementacji i fakcie, że savannah mają wyższe zapotrzebowanie na taurynę, niż inne rasy.

Pielęgnacja

Pielęgnacja kotów rasy savannah jest stosunkowo łatwa – wystarczy je wyczesać raz w tygodniu. W okresie intensywnego linienia należy jednak robić to częściej. Gładkie futro najlepiej czesać przy pomocy miękkiej szczotki. Oczy, uszy i pazury wymagają u savannah regularnych kontroli i, w razie takiej potrzeby, odpowiednich zabiegów higienicznych.

Historia rasy savannah

Savannah to kocia hybryda wyhodowana wskutek krzyżowania afrykańskiego serwala (Leptalurus serval) z kotem domowym (Felis catus) krótkowłosym pod koniec XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Pierwszy osobnik tej rasy urodził się w 1986 roku – matką była kotka należąca do hodowczyni kotów bengalskich, Judy Frank, a ojcem – serwal. Kotka była syjamką o umaszczeniu seal point. Ich córka odziedziczyła cechy po obojgu rodzicach – po matce szaro-beżowy kolor bazowy, po ojcu – ciemne cętki. Kotka została kupiona przez inną hodowczynię – Suzi Wood, która nazwała ją Savannah. Z czasem imię to stało się nazwą całej rasy. Savannah należąca do Suzi Wood okazała się płodna i urodziła kocięta F2. Kobieta opublikowała parę artykułów na temat nowej rasy, a jednym z jej czytelników był Patrick Kelley. Kupił jedną z córek Savannah, skojarzył z kotem domowym i tak oto na świat przyszło pokolenie F3.

Hodowla na większą skalę rozpoczęła się dopiero w latach 90. XX wieku. Celem hodowców było uzyskanie kota jak najwierniej przypominającego dzikiego protoplastę, ale z charakterem i temperamentem kota domowego. Poza savannach, z tych samych powodów powstało jeszcze kilka innych ras hybrydowych, takich jak: toyger, kot bengalski, chausie.

Za inicjatorkę stabilizowania rasy uważa się hodowczynię Joyce Sroufe. To jej udało jej się stworzyć wystarczająco dużo pokoleń, aby otrzymać płodne kocury. Po raz pierwszy zaprezentowała swoje koty szerszej publiczności w 1997 roku na Westchester Cat Show w Nowym Jorku. Jej hodowla o nazwie A1 Savannah funkcjonuje do dzisiaj.

Hodowcy ras hybrydowych muszą mierzyć się z wieloma problemami i trudnościami. W naturze dzikie koty rzadko krzyżują się z kotami domowymi, dlatego w przypadku savannah należało „użyć” serwali wychowanych wśród kotów domowych lub przez jakiś czas żyjących w ich otoczeniu.

Savannah został uznany za odrębną rasę w 2012 roku przez TICA oraz przez amerykańską organizację hodowlaną REFR. Koty tej rasy cieszą się rosnącą popularnością w USA, Kanadzie, Japonii oraz Europie – choć tu ich liczba wciąż jest stosunkowo mała.

Savannah w Polsce

W Polsce funkcjonuje zaledwie kilka hodowli kotów savannah. Specjalizują się w hodowli generacji F5 i wyższych.

Wzorzec rasy savannah

Savannah – Rasy nieuznane przez FIFe

kod EMS: brak

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: ciekawski, przyjacielski, inteligentny, towarzyski i niezwykle aktywny.
• Aktywność: bardzo aktywny, lubi wysokie skoki, szybkie biegi i zabawy w wodzie.
• Wielkość: bardzo duży
• Waga: w zależności od pokolenia 6-12 kg, kocury dużo większe od kotek.
• Tyłów: długi, zwinny i giętki; pełna klatka piersiowa, drobny, lecz mocny zad. Sprawia wrażenie delikatnego, lekkiego i niezbyt silnego kota, jednak nic bardziej mylnego, gdyż po swoim dzikim przodku odziedziczył nie tylko umaszczenie, ale również silną i muskularną posturę.
• Kształt głowy: mała, trójkątna, delikatna; wyraźnie zarysowane policzki, podbródek zwężający się tworzy odwrócony trójkąt.
• Uszy: duże, wysoko osadzone, zaokrąglone na końcach; ich podstawy znajdują się blisko siebie, są szerokie i mięsiste. Na ich tyłach możemy zaobserwować jasne znaczenia zwane ocelli (jest ono w różnym stopniu widoczne w zależności od generacji i intensywności umaszczenia).
• Oczy: średniej wielkości, kształtem przypominają migdały; osadzone pod lekko wystającymi łukami brwiowymi; mają zielonkawą barwę; bardziej cenione są koty o żywej barwie oczu, niż przygaszonej wpadającej w szary kolor. Możliwa barwa niebieska, brązowa, złocista. W kącikach wewnętrznych oczu widoczne czarne cętki „łzy” – podobnie jak u geparda i serwala.
• Nos: szeroki, kapturowaty, z nisko osadzonymi nozdrzami.
• Ogon: gruby, z pierścieniami na sierści; średniej długości i zwężający się ku końcowi.
• Kończyny: kończyny długie, o sprężystych ruchach, tylne są nieznacznie dłuższe od przednich; łapy owalne, niewielkie, o wydłużonych palcach.
• Sierść: średniej długości, miękki i delikatny podszerstek; grube i sztywne włosy okrywowe; nie jest gęsta, mocno przylega do ciała.
• Maść: dopuszczalne umaszczenie w kolorze czarnym, srebrnym tabby, brązowym tabby oraz czarnym z lekko szarym odcieniem. Jest kotem bardzo podobnymi do swojego dzikiego przodka, dlatego też cała jego sierść nakrapiana jest drobnymi plamkami, występującymi w kolorze czarnym lub brązowym. Cętki są różnych wielkości, najmniejsze pokrywają włosy na głowie i kończynach; od tyłu głowy, aż po barki rozmieszczone są ciemne pręgi. Kot savannah wyjątkowo może też występować w jednolitym czarnym umaszczeniu i bez jakichkolwiek cętek, czy plamek.
• Odporność/podatność na choroby: kot zdrowy i odporny.
• Długość życia: 15-20 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem: 4-20 tys. zł. Cena zależy w dużej mierze od generacji.
  

Ciekawostki o rasie savannah

Kot savannah, pomimo tego, że jest o wiele mniejszy od dzikiego serwala afrykańskiego, jest zaliczany do grona największych kotów domowych. Koty tej rasy bywają bardzo duże (kocury większe od kotek), jednak dzięki swojej atletycznej budowie są w miarę lekkie. Im dalsze pokrewieństwo z serwalem, tym mniejsze rozmiary.

Na całym świecie istnieje jedynie około 60 hodowli kotów savannah.

W zależności od ilości genów serwala, mówi się o kolejnych pokoleniach: F1 – 50-75% genów serwala (pierwsze pokolenie, krzyżówka serwala i kota domowego), i dalej, w przypadku, gdy krzyżowane są hybrydy z kotami domowymi: F2 – 25-32% genów serwala, F3 – min.12-16% genów serwala, F4 – min. 6,25% genów serwala itd., aż do F7.

Do hodowli zazwyczaj pozostawiane są samice F1-F3, ponieważ wszystkie samce z tych pokoleń są bezpłodne. Samce z pokoleń F5-F7 mogą być używane do dalszej hodowli. Koty z późniejszych generacji są tańsze, ponieważ łatwiej je hodować. Im dalej od początkowej krzyżówki, tym mniej krwi serwala, a zatem koty te mają mniej egzotyczny wygląd, ale też mniej „dziki” temperament.

Przy nazwie kota rasy savannah, oprócz oznaczenia generacji (np. F2) można znaleźć następujące adnotacje:

• „A” oznacza, że tylko jeden z rodziców – kotka – była kotem savannah, a kocur był kotem innej rasy (np. kotem bengalskim, orientalnym, serengeti itp.)
• „B” oznacza, że oboje rodzice to koty savannah, ale dziadek należał do innej rasy.
• „C” oznacza, że oboje rodzice i wszyscy dziadkowie są kotami savannah.
• Skrót SBT oznacza, że co najmniej 3 poprzednie pokolenia przodków stanowiły wyłącznie koty savannah.

Mówi się, że savannah ma słoniową pamięć. To dzięki niej tak wspaniale uczy się nowych sztuczek i komend. To również dzięki niej tak mocno przywiązuje się do swoich opiekunów. Zmiana domu może wywołać u kota poważną traumę. Ponoć savannah jest w stanie rozpoznać człowieka nawet po wielu latach niewidzenia go.

W stanie Nowy Jork w USA dopuszczona jest tylko hodowla od generacji F5 wzwyż, a w samym mieście hodowla rasy savannah jest ściśle zabroniona.