KOT NORWESKI LEŚNY

Wzorzec rasy norweski leśny 

Kot norweski leśny występuje w prawie wszystkich umaszczeniach - oprócz syjamskiego. Jest dużym i silnym kotem - kocury mogą ważyć nawet 10 kg. Głowa kotów tej rasy ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem charakterystycznym dla tej rasy. Oczy są lekko skośne, a uszy duże z charakterystycznymi rysimi pędzelkami. Co ciekawe, u kotów norweskich tylne łapy są dłuższe od przednich. 

Charakter i zachowanie rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny ma duży temperament – jest aktywny, żywiołowy, ciekawski, skoczny i zwinny. W naturze nie tylko doskonale poruszał się po gałęziach, ale potrafił również utrzymać się na skalnej ścianie. Kot norweski leśny uwielbia się wspinać – opiekunowie często znajdują go siedzącego na kuchennej szafce pod sufitem lub na skrzydle drzwi. Ma do tego doskonale przystosowaną budowę kończyn i pazurów, które pozwalają mu na wysokopienne ewolucje. Jeżeli tylko znajdzie okazję, by na coś się wspiąć, na pewno to zrobi. Dlatego warto zorganizować mu przestrzeń pionową – inaczej kot norweski leśny wykorzysta do podniebnych eksploracji nasze meble.

Kot norweski leśny jest łagodny i niekonfliktowy, dlatego będzie dobrym przyjacielem dla dzieci. Jego pogodny charakter jest niemal zaraźliwy. Choć nie przepada za zbytnimi pieszczotami, to nie okazuje agresji. Gdy będzie miał dość pieszczot, po prostu odejdzie. Lubi przebywać wśród ludzi, jest przywiązany do opiekuna, ale nie wymaga stałej uwagi i nie jest natrętny. Raczej nie będzie przesiadywał nam na kolanach, jednak wynika to z indywidualności i niezależności, a nie z braku sympatii.

Mimo że jest odważny i pewny siebie, to jest także z natury ostrożny. W związku z tym kot norweski leśny bywa nieufny wobec obcych i zwykle potrzebuje czasu, aby ich zaakceptować. To pozostałość po dzikim trybie życia, jakie koty norweskie prowadziły na wolności. Mimo początkowego dystansu, z czasem staje się lojalnym przyjacielem, uwielbiającym towarzystwo. Jest tolerancyjny – bez problemu zaprzyjaźni się z innym kotem lub psem. Jest wręcz wskazane, by kot norweski leśny miał kompana.

To bardzo mądry kot, który chętnie uczy się różnych sztuczek. Warto organizować mu intelektualne wyzwania. Uwielbia się bawić. Jednak z powodu silnie rozwiniętego instynktu łowczego, kot norweski leśny zabawę traktuje często jako polowanie. Dlatego o ile lubi bawić się z psami, wszelkie mniejsze zwierzęta może potraktować jako obiad. Najlepszym rozwiązaniem dla kotów rasy norweski leśny będzie możliwość wychodzenia do ogrodu lub dostęp do balkonu z wysokimi drapakami, na których będzie mógł wykazywać się swoją sprawnością.

Przejawia niezwykłą umiejętność przystosowywania się do nowych, nawet trudnych warunków. Przyzwyczai się do stałego przebywania w mieszkaniu, ale bardzo chętnie będzie też korzystał z wybiegu, specjalnej woliery, lub spacerował na smyczy – kot norweski leśny uwielbia eksplorować nowe przestrzenie. Dzielnie znosi także podróże. Nie będą one stanowić dla niego powodu do stresu, a raczej ciekawą rozrywkę.

Norweski leśny - kto będzie dla niego najlepszym opiekunem?

Kot norweski leśny odnajdzie się zarówno w mieszkaniu w bloku, jak i domu z ogrodem. Idealny opiekun tej rasy to taki, który zapewni odpowiednio dużo aktywności - wspólna zabawa jest obowiązkowa. Pamiętaj - znudzony norweski to kot nieszczęśliwy. Jeśli nie przeszkadza ci, że będziesz dzielił dach z aktywnym, niezależnym i dumnym zwierzęciem, który nie będzie spał ci na kolanach, to jest to pupil dla ciebie. 

Wady i zalety rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• możliwe wrodzone wady genetyczne (choroba Andersena)
• uwielbia wspinaczki – wskazany wysoki drapak
• bywa nieufny wobec obcych i potrzebuje czasu na zaakceptowanie nowego domownika
• nie jest typową „przylepą” – lubi pieszczoty, ale w rozsądnych dawkach
• z powodu wrodzonej ciekawości dokładnie eksploruje otaczającą go przestrzeń

Zalety

• szybko przystosowuje się do różnych warunków, odnajdzie się zarówno w domu wychodzącym jak i niewychodzącym
• przywiązują się głównie do ludzi, a nie do miejsca
• inteligentny, szybko i chętnie się uczy
• łagodny, o stabilnym charakterze
• świetnie nadaje się na towarzysza dla dzieci – nie wykazuje agresji, choć nie przepada za zbytnimi czułościami
• towarzyski, z łatwością dogada się z innymi zwierzętami domowymi - akceptuje koty, a także psy

Ile kosztuje kot norweski leśny? 

Za norweskiego z rodowodem możemy zapłacić nawet 4000 złotych. Decydując się na kota, zawsze wybieraj renomowaną hodowlę, która jest prowadzona przez doświadczonego hodowcę. Otrzymasz wówczas wskazówki dotyczące tego, jak żywić, pielęgnować czy zaspokajać podstawowe potrzeby przedstawiciela danej rasy. Masz też pewność, że miot nie jest obciążony chorobami genetycznymi. 

Ile kosztuje utrzymanie kota norweskiego leśnego? 

Żaden opiekun nie powinien oszczędzać na zdrowiu swojego pupila. Na zaspokojenie niezbędnych potrzeb norwega miesięcznie trzeba przeznaczyć blisko 200 zł. Pamiętaj, aby karma dla kota norweskiego zawierała wszystkie niezbędne składniki odżywcze i była dostosowana do potrzeb dużych ras. Koty te wykazują bardzo dużą chęć do zabawy, dlatego przydadzą mu się zabawki czy różnych wielkości drapaki.

Zdrowie rasy kot norweski leśny

Surowe warunki atmosferyczne oraz codzienna walka o przetrwanie sprawiły, że kot norweski leśny jest rasą niezwykle silną, wytrwałą i bardzo zdrową. Trudne warunki wyrobiły w nim silną odporność.

Mimo to u kotów z hodowli europejskich i amerykańskich potwierdzono przypadki zachorowań na chorobę spichrzeniową glikogenu typu IV (GSD IV, choroba Andersena). Jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny – objawy choroby występują u kotów, które wadliwą mutację odziedziczyły po obojgu rodzicach. GSD IV polega na wrodzonym dziedzicznym zaburzeniu szlaku metabolizmu glukozy. Patologiczny glikogen gromadzi się w komórkach nerwowych, mięśniach i wątrobie, powodując ich postępujące upośledzenie. Zgodnie z odpowiednią uchwałą FIFe, hodowcy kotów norweskich leśnych w Polsce od 1 stycznia 2012 roku muszą u swoich kotów przeprowadzać testy genetyczne w kierunku GBE-1 (GSD IV) – chyba, że każde z rodziców kota ma certyfikat, że nie jest nosicielem GSD IV. Bez testów kocięta z miotów nie mogą być zarejestrowane i nie mogą otrzymać rodowodów. Z powodu pokaźnych rozmiarów kot norweski leśny narażony jest także na choroby stawów.

Jak długo żyje norweski leśny? 

Koty tej rasy dożywają średnio 16 lat. Regularne wizyty u weterynarza są niezbędne, by utrzymać pupila w zdrowiu i w miarę wcześnie wykryć ewentualne problemy zdrowotne.

Kot norweski leśny - potrzeby żywieniowe

Dieta norwega powinna być urozmaicona – monotonne pożywienie go nudzi. Można podawać mu zarówno karmy gotowe, jak i naturalne. Ze względu na długi włos należy profilaktycznie dodawać do karmy naturalne włókno zawarte w zielonych częściach roślin i warzyw lub podawać odpowiednie produkty zabezpieczające przed tworzeniem się kul włosowych w układzie pokarmowym. Dieta powinna opierać się głównie na mięsie i rybach.

Pielęgnacja sierści kota norweskiego

Szata kota norweskiego leśnego nie wymaga pracochłonnej pielęgnacji. Praktycznie w ogóle się nie kołtuni i poza okresami linienia wystarczy wyczesać ją raz w tygodniu, aby wyglądała efektownie. Nie należy czesać ogona lub trzeba to robić bardzo delikatnie od spodu, gdzie rośnie puszysty podszerstek. Włosy okrywowe wyrwane z ogona odrastają bardzo powoli. Można go kąpać – kot norweski leśny na ogół lubi wodę. Jego sierść jest jednak tak gęsta, że kąpiel raczej nie przyniesie żadnych skutków.

Historia rasy kot norweski leśny

Kot norweski leśny ukształtował się jako rasa w sposób naturalny w gęstych i niedostępnych lasach Norwegii. Surowy klimat stworzył silnego kota, zdolnego do przeżycia w trudnych warunkach. Pierwsze wzmianki na jego temat pojawiają się w pismach z XIII wieku i w nordyckiej mitologii. Był ceniony ze względu na swoją niezwykłą łowność i odporność na trudne warunki klimatyczne.

Nie jest znane dokładne pochodzenie kota norweskiego leśnego. Nie wiadomo, w jaki sposób znalazł się w Norwegii oraz na całym Półwyspie Skandynawskim. Jedna z najbardziej znanych teorii mówi o powstaniu kota norweskiego wskutek krzyżówek krótkowłosych kotów przywiezionych przez Wikingów z Wielkiej Brytanii z kotami długowłosymi, które trafiły do Skandynawii w czasach wypraw krzyżowych. Być może była to turecka angora. Jak jednak dowodzą badania genetyczne, koty norweskie nie są spokrewnione z żadną znaną obecnie rasą. Potwierdza to tezę, że jest to naturalna rasa kotów.

Ciekawostki o rasie kot norweski leśny