KOT SKOOKUM

Charakter kota rasy skookum

Koty rasy skookum znane są z wesołego i równocześnie zrównoważonego usposobienia. Są wesołe, pewne siebie, otwarte względem ludzi. Inteligentne i urocze, świetnie sprawdzają się jako towarzysze osób szukających kota aktywnego, który będzie zadowolony zarówno siedząc u opiekuna na kolanach, jak i dokazując podczas wspólnej zabawy. Koty te bardzo lubią się bawić, są energiczne, ciekawskie i towarzyskie, więc właściciel skookuma powinien dysponować czasem dla swojego mruczka. Źle się czują pozostawiane w samotności na długie godziny. Często mówi się o nich jako o kotach, które jako dorosłe nadal zachowują temperament kociaka. Chętnie okazują uczucia, szczególnie, jeśli w zamian również są obdarzane miłością.

Koty te są bardzo przyjazne i cierpliwe wobec dzieci, dobrze dogadują się z innymi kotami, psami i innymi domowymi zwierzętami. Oczywiście konieczna jest prawidłowa socjalizacja kociaka. Choć łagodne, są żywiołowe i zabawowe. Wiele z nich lubi aportować. Bywają niesforne i mają poczucie humoru, łatwo uczą się otwierania szafek, bywa, że kradną i gromadzą przedmioty należące do właściciela.

Wady i zalety rasy kot skookum

Skookum – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• nie nadaje się do trzymania jako kot wychodzący – może sobie nie poradzić w naturze
• rasa bardzo rzadka, droga i trudna do zdobycia

Zalety

• miły towarzysz rodziny
• łatwo się uczy
• akceptuje inne zwierzęta
• niezbyt wymagający w pielęgnacji (zwłaszcza odmiana z krótszym włosem)

Zdrowie rasy kot skookum

Krótkie kończyny skookuma są efektem spontanicznej mutacji o charakterze dominującym, która czasem zdarza się u kotów domowych. Jest to rodzaj karłowatości powodujący zaburzenia we wzroście kości długich kończyn. Według hodowców kręgosłup u tej rasy zachował jednak sprężystość i giętkość podobną, jak w przypadku innych kotów. Natomiast niektóre organizacje felinologiczne (w tym FiFe) odmawiają rejestracji ras krótkonożnych ze względu na wysoką szkodliwość tej mutacji dla zdrowia. Kolejnym argumentem przemawiającym za odrzuceniem tej rasy jest fakt, że przy krzyżowaniu dwóch krótkonożnych kotów średnio 25% zarodków zamiera.

Wydaje się, że krótkonożne koty mają większe tendencje do osteoartrozy (choroby zwyrodnieniowej stawów) oraz deformacji kręgosłupa, w tym lordozy i skoliozy. Mogą się także urodzić z deformacjami żeber. Krótkie nogi sprawiają, że nie są w stanie skakać tak jak koty o kończynach normalnej długości.

Ponieważ koty te hodowane są m.in. dla swoich krótkich łap, tym bardziej ważne jest, by znaleźć dobrego, troskliwego hodowcę, który przywiązuje wagę do zdrowia rozmnażanych zwierząt. To pozwala zminimalizować ewentualne problemy zdrowotne w przyszłości.

Żywienie

Zdrowy skookum nie wymaga specjalistycznych karm. Jak każdy kot powinien być karmiony karmą dobrej jakości lub zbilansowanym pożywieniem przygotowywanym w domu. Należy pamiętać o dostosowaniu pokarmu do wieku, stanu zdrowia i aktywności danego osobnika. W przypadku kotów tej rasy trzeba wyjątkowo dbać, by nie doprowadzić zwierzaka do otyłości. Specyficzna budowa jego łap i stawów może sprawić, że nawet niewielka nadwaga będzie dla tego kota ogromnym problemem zdrowotnym.

Pielęgnacja

Pomimo kręconego futerka, nawet w przypadku skookumów długowłosych nie jest skomplikowana. Kota należy wyczesać dwa razy w tygodniu. Oczywiście można – i warto! – robić to częściej, bo delikatne szczotkowanie pogłębia więź między kotem i jego opiekunem.

Historia rasy kot skookum

Skookum to nadal eksperymentalna i rzadka rasa, której początki miały miejsce w USA w latach 90. XX wieku. Jest to jedna z kilku istniejących ras krótkonożnych – „kocich jamników”. Hodowca Roy Galusha postanowił stworzyć nową rasę kota i w tym celu zaczął krzyżować charakteryzujące się krótkimi łapami koty rasy munchkin z rasą LaPerm znaną z kręconego futerka. Nowa rasa miała łączyć obie te nietypowe cechy, czyli krótkie kończyny i kręconą szatę.

Ciekawe pochodzenie ma nazwa rasy. „Skookum” to słowo pochodzące z żargonu chinook, którym jako językiem handlowym posługiwali się rdzenni Amerykanie z północno-zachodniego wybrzeża. Słowo to ma kilka różnych znaczeń. Znaczy między innymi „potężny”, „silny”, „mocny”, „imponujący”, „odważny”, ale też „doskonały” czy „prima sort”. Inne znaczenia obejmują rodzaj górskiego potwora podobnego do Wielkiej Stopy czy Sasquatcha a także złego ducha, który mógł przyjmować postać zwierzęcia. Wybierając nazwę dla rasy kota kierowano się jednak przymiotnikami o pozytywnym wydźwięku.

Stopniowo coraz więcej hodowców z USA, Europy, Nowej Zelandii i Australii zaczynało się interesować nową rasą i ją hodować. Uznaje ją jako rasę eksperymentalną kilka mniejszych organizacji. Także TICA uznała rasę jako eksperymentalną, ale prawdopodobnie ze względu na zbyt małe zainteresowanie hodowców jakiś czas temu wykreśliła ją z rejestru. Rasa jest nieuznana przez FIFe, CFA i GCCF ze względu na znaczną szkodliwość dominującej mutacji dla zdrowia kotów (częste inne wady, 25% śmiertelność płodów).

Prawdopodobnie w USA rasa skookum nie jest już hodowana. Sam jej twórca, Roy Galusha, zaprzestał hodowania tych kotów i uznał, że niestety jego zamysłu nie udało się zrealizować. Planował stworzenie rasy o bardzo określonym, zgodnym z wzorcem eksterierze, natomiast rozczarowało go podejście wielu innych hodowców nastawionych tylko na tworzenie kolejnej „ciekawostki”, którą można drogo sprzedać.

Pomimo wszystko skookum wydaje się nadal cieszyć pewnym zainteresowaniem w Nowej Zelandii, Australii i Japonii. Szczególnie Japończykom przypada do gustu ten kot, który jest bardzo „kawaii” (słodki, uroczy). Warto zauważyć, że skookum jest kotem naprawdę niewielkim, zwykle waży połowę tego, co przeciętny dorosły kot.

Wzorzec rasy kot skookum

Skookum (czytaj: skukum) – rasy nieuznane przez FIFe

kod EMS: SKL (długowłosy), SKS (krótkowłosy)

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: inteligentne, pogodne, towarzyskie i uczuciowe.
• Wielkość: średniej wielkości i niezbyt atletycznej budowy, krótkonożny kot.
• Waga: samce przeciętnie 2,5-3 kg, samice 1,5-2,5 kg
• Kształt głowy: stożkowata, o zaokrąglonych konturach, proporcjonalna do ciała, wysokie kości policzkowe. Poza tym normalna.
• Uszy: szerokie u podstawy, o lekko zaokrąglonych końcach. Średnie do dużych – proporcjonalne do głowy. Pędzelki na końcach uszu dopuszczalne tylko u odmiany długowłosej.
• Oczy: średnie lub duże, w kształcie migdała, osadzone dostatecznie szeroko, co nadaje kotu „otwarte” spojrzenie. Osadzone pod lekkim kątem względem podstawy uszu. Brak zależności między kolorem oczu i umaszczeniem.
• Ciało: tułów i szyja sprawiają wrażenie solidnie zbudowanych, klatka piersiowa zaokrąglona. Solidne umięśnienie. Tułów nie sprawia wrażenia wydłużonego.
• Kończyny: krótkie, przednie krótsze od tylnych. Kość umiarkowanie mocna. Stopy zwarte i zaokrąglone.
• Sierść: włos długi lub krótki, kręcony, o lekkiej, odstającej od ciała, „przewiewnej”, a przy tym miękkiej strukturze. Tworzy pierścienie i fale i nie jest przesadnie gęsty. U samic szata bywa mniej zwarta niż u samców. Także włosy czuciowe nad oczami i wibrysy są pokręcone. Obficie owłosiony ogon, szczególnie u odmiany długowłosej. U odmiany krótkowłosej szata może być twardsza i bardziej przylega do ciała, ale jest sprężysta.
• Maść: dopuszczalne wszelkie kolory i wzory.
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny, zdarza się lordoza i lejkowata klatka piersiowa.
• Długość życia: 12-14 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: nie
  

Ciekawostki o rasie kot skookum

Na Uniwersytecie Missouri prowadzone są obecnie szeroko zakrojone badania nad kotami o skróconych kończynach, czyli munchkinami i ich krzyżówkami. Mają one na celu rozwianie sprawdzenie m.in. czy faktycznie ten rodzaj karłowatości wiąże się z tak niekorzystnymi skutkami, o których się mówi, na ile jest to powszechne.

Rasą najbardziej podobną do skookuma jest lambkin – krzyżówka munchkina i selkirk rexa – także posiada krótkie nogi i kręcone futerko.