KOT RAGDOLL

Wzorzec rasy ragdoll 

FIFe	Koty półdługowłose – II kat.
Kod EMS	RAG
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Charakter	cichy, delikatny, przyjacielski, kochający i oddany opiekunowi
Aktywność	spokojny, nieco flegmatyczny, zrównoważony, unika wysokości
Wielkość	duży, masywny
Waga	4,5-10 kg
Tułów	silny, ciężki długi, dobrze umięśniony, o grubym kośćcu, z szeroką klatką piersiową – u dorosłego kota barki są tej samej szerokości co zad
Kształt głowy	kształt szerokiego trójkąta; czoło spłaszcza się w stronę sklepienia czaszki, podbródek jest silny i zaokrąglony
Uszy	szerokie u podstawy, lekko pochylone do przodu, z wyraźnymi pędzelkami
Oczy	łagodne, duże, owalne, dość szeroko osadzone, zawsze intensywnie niebieskie
Nos	prosty, ma jedynie lekkie zagłębienie u nasady
Ogon	dość długi, dobrze owłosiony, lekko wygięty i zwężony na końcu
Kończyny	średniej długości, tylne odrobinę dłuższe od przednich, co sprawia, że zad nieco góruje nad resztą ciała; stopy duże, okrągłe, z kępkami włosów między palcami
Sierść	półdługa, gęsta, jedwabista, z połyskiem; występuje miękki i niewielki podszerstek, a dzięki temu brak tendencji do linienia i kołtunienia
Maść	dopuszczalne kolory różnią się w zależności od organizacji, ale zawsze są w odmianach barwnych point - colorpoint - typowe dla kotów syjamskich. Kolor podstawowy znajduje się na pyszczku, uszach, łapach i ogonie,  najpopularniejsze to ciemnobrązowy (seal) oraz niebieski. Występują także czekoladowy, liliowy; niektóre stowarzyszenia uznają również oznaki kremowe, rude i szylkretowe. Uznane odmiany barwne typu point (ciemniejsze na masce, uszach, ogonie i nogach), point bicolor z białą odwróconą literą V na twarzy, białymi łapami i brzuchem, oraz point mitted (umaszczenie charakterystyczne tylko dla kotów ragdoll: biały podbródek z białą kreską na twarzy, lub bez niej, białe „rękawiczki”, „skarpetki”, biały nieprzerwany pas od brody przez brzuch do nasady ogona)
Odporność/podatność na choroby	z powodu wąskiej bazy genetycznej kot jest predysponowany do schorzeń
Długość życia	15-18 lat
Możliwość zakupu kota w Polsce	Tak
Cena kota z rodowodem	2500-4000 zł

 

Ragdoll - opis rasy

Ragdoll osiąga spore rozmiary - masa ciała może osiągnąć nawet 10 kg. Z racji tego, że jest to puszysty i duży kot, to ma też i duże potrzeby żywieniowe. Choć jest masywny, wciąż porusza się z gracją. Głowa ragdolla ma kształt szerokiego trójkąta i ma zaokrąglone czoło. Koty tej rasy mają duże, owalne i intensywnie niebieskie oczy, wydatne policzki, uszy zaś są lekko pochylone do przodu. Dopuszczalne są różne ubarwienia sierści, jednak najczęściej ragdolle występują w trzech wariantach umaszczenia.

Ragdoll - charakter i zachowanie kota

Ragdoll jest kotem przyjacielskim, spokojnym i inteligentnym. Ma nieco flegmatyczny, łagodny charakter. Jest duży, ale niezwykle uczuciowy i spokojny. Ragdoll lubi zabawę, ale nie wykazuje tendencji do przewracania domu do góry nogami. Nie jest specjalnie skoczny – przeważnie woli spacerować po ziemi, niż wspinać się na wysokości. Jest również znany z tego, że od drapania mebli woli swój drapak. Takie połączenie maluje portret idealnego kota rodzinnego.

Ragdoll mocno zżywa się ze swoim opiekunem, ciągle poszukuje z nim kontaktu i chętnie towarzyszy mu przez cały dzień, chodząc przy nodze jak pies. Nie bywa jednak zbyt natrętny, a o swojej obecności przypomina jedynie cichym i delikatnym głosem. Jest oddany i kochający, a kiedy nadarzy się okazja, z chęcią wskoczy opiekunowi na kolana. Ragdoll to rasa, która nie słynie z zamiłowania do wspinaczek - woli twardo stąpać po ziemi. 

Doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz do domów, gdzie są już inne zwierzęta. Kot ragdoll lubi pieszczoty i akceptuje nawet najbardziej wymyślne zabawy. Ma wyjątkowo duże pokłady cierpliwości. Mówi się, że ragdoll to wieczny kociak, gdyż zamiłowanie do zabawy nie mija mu z wiekiem.

Ragdoll jest bardzo inteligentny, radosny i ciekawski. Wszystkie zmiany w otoczeniu przyjmuje z typowym dla siebie stoickim spokojem. Wzięty na ręce całkowicie się odpręża i bezwładnie zwisa. Ragdoll to po angielsku po prostu „szmaciana lalka” (stąd wzięła się nazwa rasy). Naukowcom nie udało się dotąd ustalić, z czego wynika jego niezwykła bezwładność. Najprawdopodobniej odziedziczył ją po łagodnych i spokojnych przodkach, a potem została utrwalona w populacji ragdolli dzięki odpowiedniej selekcji. Osobniki o takich cechach rodzą się czasami również bez żadnych zabiegów hodowlanych.

Ragdoll - kto będzie dla niego najlepszym opiekunem?

Koty tej rasy odnajdą się zarówno w domu, w którym są dzieci, jak i pod opieką starszej osoby. Najlepszy opiekun dla ragdolla to taki, któremu nie przeszkadza, że pupil będzie towarzyszyć mu w codziennych czynnościach. Ciężko znoszą samotność, dlatego nie są zalecane dla osób, które dużo czasu spędzają poza domem. Nie wymagają też skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Co więcej, ragdolle nie posiadają podszerstka, dlatego są polecane dla osób z alergiami. 

Wady i zalety kota ragdoll

Ragdoll – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• źle znosi samotność
• miewa skłonności do tycia, należy pilnować jego diety
• z powodu małej bazy genetycznej w obrębie rasy jest narażony na wiele schorzeń i chorób
• jest bardzo ufny – nigdy nie powinno się go wypuszczać bez nadzoru

Zalety

• łagodny, przymilny, lubi być brany na kolana - ragdoll pozwala się nosić na rękach
• jest odpowiedni dla początkującego kociarza, seniora, a także dla rodzin z dziećmi
• lubi towarzystwo innych zwierząt w domu
• jego sierść jest łatwa w pielęgnacji
• jest domatorem, świetnie odnajdzie się w domu niewychodzącym
• jest długowieczny – przedstawiciele tej rasy dożywają nawet do 18 lat

Ile kosztują kocięta rasy ragdoll?

Za ragdolla z rodowodem FIFe/FPL zapłacimy od 2,500 do 4000 zł. Skąd te różnice w cenie? Zależy to od kilku czynników. Przede wszystkim wpływ ma na to czy decydujemy się na kota „na kolanka” czy wystawowego. Więcej zapłacimy też za kota, który pochodzi od renomowanej hodowli lub ma nietypowe umaszczenie. Jeśli chcesz cieszyć się towarzystwem kota jak najdłużej, wybierz doświadczonego hodowcę, który tak dobiera rodziców, by wyeliminować wady genetyczne, a także dba o to, by kocięta były dobrze zsocjalizowane. 

Ile kosztuje utrzymanie kota ragdoll?

Na zaspokojenie niezbędnych potrzeb ragdolla miesięcznie trzeba przeznaczyć około 200 zł. Musisz jednak pamiętać o tym, że kot to również wydatki niezaplanowane na przykład nagła choroba pupila. Dlatego regularnie odkładaj pewną kwotę na awaryjne sytuacje. 

Zdrowie ragdolla

Ragdoll to młoda rasa, co wiąże się z dość dużym pokrewieństwem w grupie zwierząt (około 45% puli genów to geny pochodzące od kotów Ann Baker). Niestety, ze względu na małą bazę założycielską, kot ten ma wysoki poziom inbredu, co z pewnością może się przyczyniać do większej podatności na choroby u rasy ragdoll.

Jedno z badań opierających się na danych pochodzących od szwedzkich ubezpieczycieli podaje, że spośród popularnych ras kotów to właśnie ragdoll ma najniższy wskaźnik przeżywalności. Badania te wskazują, iż ragdoll może częściej niż inne koty umierać z powodu problemów z układem moczowym, głównie z nerkami i moczowodami. Nieco bardziej niż inne rasy jest podatny m.in. na FIP, problemy ze stawami, zapalenie mięśnia sercowego i choroby przyzębia. Nie jest jednak jasne czy problem ten jest charakterystyczny tylko dla krajów nordyckich, czy także innych.

Innym częstym problemem rasy ragdoll jest kardiomiopatia przerostowa, która może czasami prowadzić do nagłej śmierci. Jest to patologiczne pogrubienie ściany serca, prowadzące do zaburzeń jego pracy. Na szczęście od 2007 r. jest dostępny test genetyczny na tę chorobę (HCM). Koty homozygotyczne dla tej mutacji chorują w młodym wieku i zazwyczaj odchodzą przed ukończeniem 3 lat. Heterozygoty (z jedną kopią genu) chorują w późniejszym wieku i mniej poważnie.

Ragdolle, szczególnie te posiadające w swym genotypie geny australijskie, częściej chorują na mukopolisacharydozę. Gen odpowiedzialny za tą przypadłość prowadzi do zmętnienia rogówki, problemów z poruszaniem się u kotów, gdyż choroba atakuje stawy. Mimo że w Polsce wada ta występuje dość rzadko, warto spytać hodowcę o wynik testów.

Ragdoll powinien przynajmniej raz w roku odwiedzać lekarza weterynarii i przechodzić gruntowne badania, by w miarę wcześnie wykryć ewentualne problemy zdrowotne. 

Długość życia kota rasy ragdoll

Kolejną zaletą naszych „kocich lalek” jest ich długowieczność – przedstawiciele tej rasy dożywają nawet do około 18 lat. To wspaniałe, móc tak długo cieszyć się towarzystwem swojego wyjątkowego kociego przyjaciela.

Pielęgnacja sierści ragdolla

Jak często czesać ragdolla? W porównaniu do kotów innych ras futro „szmacianych lalek” jest łatwe w pielęgnacji – włos się nie kołtuni i nie filcuje, z wyjątkiem strefy za uszami. Trzeba więc szczególnie zadbać o te miejsca. Resztę okrywy włosowej wystarczy szczotkować raz na tydzień, aby zapobiec połykaniu nadmiernej ilości sierści i powstawaniu kul włosowych. U ragdolla sprawdzamy też uszy i przycinamy pazury. Wskazane jest mycie zębów, by uniknąć chorób dziąseł i przyzębia.

Ragdoll - wskazówki żywieniowe

Ragdoll, podobnie jak inne koty, powinien być żywiony wysokiej jakości pokarmem, gotowym lub naturalnym typu BARF. Nie poleca się podawania temu kotu przez cały czas wyłącznie suchej karmy. Koty kastrowane i sterylizowane powinny otrzymywać specjalny pokarm dla kastratów. Należy dbać o ilość kalorii, ponieważ ragdoll ma tendencję do tycia.

Historia rasy ragdoll

Czytając opisy rasy ragdoll, niejednokrotnie trafimy na historię o ciężarnej perskiej kotce, która uległa wypadkowi. Podobno uczyniło to jej kocięta odpornymi na ból i strach. To jednak tylko legenda. Rasa powstała w USA w latach 60. XX wieku. Wyhodowała ją Ann Baker, hodowczyni czarnych kotów perskich z Riverside w Kalifornii. Ragdoll wywodzi się z krzyżówek kotów birmańskich, perskich i burmańskich. Ma zatem w swoich żyłach bardzo ciekawą i dostojną mieszankę.

Ann Baker założyła samodzielną organizację International Ragdoll Cat Association (IRCA), zastrzegła nazwę rasy „ragdoll” w amerykańskim urzędzie patentowym i rozpoczęła kampanię reklamową. Przedstawiała tego kota jako niewrażliwego na ból. To właśnie Ann Baker zmyśliła historyjkę o kotce potrąconej w czasie ciąży przez samochód. Hart ducha matki, protoplastki rodu, która wbrew prawom natury żyła tylko po to, by nie pozwolić umrzeć płodom rozwijającym się w jej łonie, sprawił, że kociaki zostały obdarzone niecodziennymi cechami. Są duże, silne, odporne na wszelkie przeciwności losu. Faktem jest, że kiedy ragdoll znajdzie się w ramionach kochającego człowieka, poddaje mu się całkowicie. Mięśnie mu wiotczeją, a kot zwisa jak szmaciana lalka. Prowadzona w amerykańskim stylu kampania reklamowa wzbudziła ogromną ciekawość hodowców. Kociaki rasy ragdoll uzyskiwały rekordowe ceny.

Ann Baker posunęła się jeszcze dalej. Wymyślała nowe, niestworzone historie na temat powstania rasy. Według niej zamieszane w ten proces były obce siły czy CIA. Gdy zasugerowała, że ragdoll to mieszanka genów kocich i ludzkich, zaczęli odchodzić od niej inni hodowcy.

W 1975 r. grupa miłośników rasy ragdoll, której przewodzili Denny i Laura Daytonowie zaczęła hodowlę poza IRCA, mając dość historii pani Baker, a także pragnąc uznania rasy przez duże związki. To właśnie ta grupa stworzyła wzorzec zaakceptowany następnie przez stowarzyszenia takie jak CFA i FIFe. Kosztowało ich to wiele pracy i wysiłku, gdyż narastające konflikty w ramach IRCA miały niewątpliwy wpływ na coraz wyraźniejsze opory liczących się organizacji felinologicznych.

W 1994 r. inna grupa hodowców opuściła szeregi IRCA, ze względu na bardzo restrykcyjne zasady dotyczące hodowli rasy. Aby uniknąć konieczności ponoszenia opłat za możliwość używania nazwy „ragdoll”, nazwali swoje koty „ragamuffin”. Ragamuffiny są bardzo podobne pod względem wyglądu i charakteru do ragdolli, lecz występują w większej ilości odmian barwnych.

W Stanach Zjednoczonych pierwszy ragdoll został zarejestrowany w 1965 r., w Wielkiej Brytanii w 1983 r. Bez żadnych kłopotów udało się zarejestrować rasę tuż po powstaniu drugiej co do wielkości organizacji w USA – TICA – w 1979 r. Ale najważniejsza w USA organizacja CFA uznała ragdolla dopiero w 1993 r. IRCA nadal istnieje, ale od śmierci założycielki w 1997 r., funkcjonuje jako dość małe stowarzyszenie. Koty zarejestrowane w IRCA nie są obecnie uznawane przez żadne z większych stowarzyszeń hodowców kotów rasowych. Od 2005 r. można już używać swobodnie nazwy ragdoll, ponieważ zastrzeżone prawa do nazwy wygasły.

Ragdoll w Polsce

Pierwsze koty rasy ragdoll zostały sprowadzone do Polski w 2001 roku. Obecnie ragdolle to jedne z najpopularniejszych kotów rasowych w naszym kraju.

Ciekawostki o rasie ragdoll

Łatwo wpaść w głębie intensywnie niebieskich oczu tych kotów, ale zanim to uczynisz, dowiedz się o nich kilku zaskakujących faktów.

Koty ragdoll są oddane opiekunowi

Koty ragdoll cieszą się opinią kota doskonałego. Ludzie uwielbiają ich miękkie futerko i całkowite oddanie. Są delikatne i kochające, a przy tym nienarzucające się. Ragdolle słyną z niezwykłej subtelności. Wolałyby, żebyś nie wychodził na zbyt długo z domu, gdyż bardzo tęsknią za swoim człowiekiem. 

Szczególne ubarwienie

Kocięta rasy ragdoll po urodzeniu są całkowicie białe. Dopiero w wieku 10 dni na ich sierści pojawiają się pierwsze charakterystyczne wzory. Swoją ostateczną formę umaszczenie osiąga dopiero gdy kot ma od 2 do 3 lat.

Intensywność wybarwienia ragdolla zależy od temperatury, w jakiej przebywa. Ragdolle przebywające przez dłuższy czas w ciepłych pomieszczeniach wyraźnie jaśnieją, natomiast w pomieszczeniach o niższej temperaturze lub u kotów wychodzących zimą na zewnątrz sierść może ściemnieć.

Głos vs. waga

Ragdoll jest jednym z największych i najcięższych kotów domowych (samce potrafią ważyć aż do 10 kg, a swoją pełną masę osiągają w wieku dopiero około 4 lat). Rasa ta długo rośnie i dojrzewa. Pełny rozwój fizyczny ragdoll osiąga w wieku 3 lat. Mimo swojej wagi koty ragdoll mogą pochwalić się delikatnym głosem.

Kot ragdoll jest odporny na ból?

Niekiedy można spotkać się z opinią, jakoby kot ragdoll był odporny na ból. Absolutnie nie jest to prawdą. Ma jedynie nieco spóźnione reakcje na bodźce bólowe. Niektórzy hodowcy starają się nie promować tej cechy w hodowli, wychodząc ze słusznego założenia, że nie jest to dobre dla kotów.

Co trzeba wiedzieć przed kupnem ragdolla? 

Nazywane są „lalkami” i „szczeniakami”.  To prawdziwy dyplomata wśród kotów – co z tego, że grubokościsty. Zazwyczaj dopomina się od swojego człowieka pieszczot, ale robi to w bardzo nienarzucający się sposób. 

Czy ragdoll lubi się przytulać?

Znane są nam skłonności tych kotów do „kolanowania”. Ale to nie wszystko! Ragdoll uwielbia także noszenie na rękach. Nie wszystkie koty to lubią, a niektóre nie są nawet w stanie tego znieść, prawda? Z kolei koty ragdoll na rękach wydają się bezwładnie wisieć - odprężają się i totalnie rozluźniają swoje mięśnie. Co całkiem trafnie odzwierciedla ich nazwa – gdyż ragdoll to w języku angielskim po prostu „szmaciana lalka”. Naukowcom do dziś nie udało się ustalić przyczyn tego zachowania. 

Czy ragdoll lubi psy?

Jest niekonfliktowy, dobrze czuje się zarówno w towarzystwie psa, jak i wśród innych kotów.

Czy ragdoll lubi dzieci?

To wspaniałe koty dla rodzin z dziećmi. Ragdolle akceptują wszystkich - bez wyjątku. 

Czy ragdolle są leniwe?

Koty ragdoll uwielbiają zabawę. To zamiłowanie wcale nie znika wraz z wiekiem, przez co mają opinię wiecznych kociąt. Bawią się z dorosłymi, z dziećmi, z innymi zwierzętami. To bardzo ciekawskie koty – nieustannie sprawdzają, co się dzieje w ich otoczeniu. Przy tym każdą zmianę przyjmują z charakterystycznym dla siebie stoickim spokojem. Opanowania mógłby uczyć się od nich niejeden choleryk!

Czy kot ragdoll niszczy meble? 

Większość przyszłych opiekunów zastanawia się, czy ragdoll skacze po meblach. Dorosłe koty bardzo rzadko stwarzają problemy. Co więcej, przedstawiciele tej rasy nie drapią mebli i nie niszczą przedmiotów - wolą swój drapak. 

Choć koty jako takie znane są ze swojego zamiłowania do wspinania się i przebywania na wysokich powierzchniach, to przedstawiciel tej rasy jest prawdziwym wyjątkiem od tej reguły. W większości przypadków koty ragdoll chętniej wybiorą stabilną kanapę albo twoje kolana niż ekstremalne przygody na wyższym levelu. Wolą spacerować po ziemi, niż uprawiać wspinaczkę po meblach. Dzięki temu możesz być spokojny o wazony i inne przedmioty ustawione na półkach.

Czy ragdolle są agresywne?

Koty te znane są ze swojego zrównoważonego temperamentu. Nie przejawiają skłonności do agresywnych zachowań. Są za to bardzo przyjacielskie, ufne, cierpliwe i towarzyskie. Należy jednak pamiętać o tym, że każde zwierzę, które poczuje się zagrożone, będzie się bronić, gryząc czy atakując pazurami.  

Czy ragdoll potrzebuje drugiego kota?

Ragdoll jest kotem niekonfliktowym i dogada się z innym zwierzęciem domowym. Czy potrzebuje drugiego kota? Jeśli spędza wiele godzin w samotności, warto pomyśleć o dokoceniu. W rzeczywistości jednak wszystko zależy od charakteru i temperamentu danego zwierzęcia - jedne dobrze znoszą towarzystwo innych kotów, inne zaś nie. 

Czy ragdoll może wychodzić na dwór?

Jest typem domatora, ale lubi też od czasu do czasu wyjść na zewnątrz. Łatwo przychodzi mu nauka chodzenia na smyczy, ragdoll może spędzać czas w wolierze lub na zabezpieczonym siatką balkonie.

Czy ragdoll mruczy?

Ragdoll - tak samo, jak inne koty - wydaje z siebie różne dźwięki, w tym mruczy. W tej sposób się komunikuje z otoczeniem.

Jak ragdoll znosi samotność?

Ragdolle bardzo przywiązują się do swojego opiekuna i potrafią chodzić za nim krok w krok. Z tego względu nie najlepiej znoszą długi samotny pobyt w domu.