KOT PIXIE-BOB

Charakter rasy kot pixie-bob

Pixie-bob to kot aktywny i towarzyski. W swoim przywiązaniu do rodziny przypomina psa i jest wspaniałym kompanem dla dzieci. Dogaduje się też z innymi kotami i psami w domu. 

Kot rasy pixie-bob silnie przywiązuje się do rodziny, łatwo uczy aportowania i chodzenia na smyczy. Jest ciekawski, chętnie przebywa blisko opiekuna i towarzyszy mu w codziennych zajęciach, ale równocześnie jest spokojny i nie narzuca się, po prostu jest obok. Swoje uczucia nierzadko wyraża robiąc „baranki”.

Koty pixie-bob są dosyć gadatliwe; wydają rozmaite dźwięki: ćwierkają, gruchają, czasami warczą. Z kolei większość rzadko miauczy, a niektóre osobniki wcale tego nie robią.

Wady i zalety rasy kot pixie-bob

Kot pixie-bob - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• rasa rzadka, trudna do zdobycia

Zalety

• miły towarzysz rodziny
• średnio aktywny, nienarzucający się, zrównoważony
• łatwo się uczy
• akceptuje inne zwierzęta
• zdrowy
• niewymagający w pielęgnacji

Zdrowie rasy kot pixie-bob

Pixie-bob to generalnie rasa bardzo zdrowa i odporna, ponieważ hodowcy zadbali o szeroką bazę genetyczną. Nadal od czasu do czasu „dolewa się” świeżej krwi. Jak dotąd brak doniesień o jakichś szczególnych predyspozycjach do chorób mających podłoże genetyczne.

Prawdopodobnie niektóre pixie-boby mogą mieć problemy związane ze skróceniem kręgosłupa, jednak ponieważ nie promuje się u nich maksymalnej redukcji ogona (tak jak np. u manksów), problemy te prawdopodobnie są u nich dużo rzadsze. Wiadomo, że niektóre pixie-boby są wrażliwe na określone leki i szczepionki.

Żywienie

Rasa ta nie ma szczególnych wymagań pokarmowych. Jak każdy kot, pixie-bob powinien być karmiony karmą dobrej jakości lub zbilansowanym pożywieniem przygotowywanym w domu. Należy pamiętać o dostosowaniu pokarmu do wieku, stanu zdrowia i aktywności danego osobnika.

Pielęgnacja

Pixie-bob jest łatwy w pielęgnacji (wystarczy czesać futerko raz na tydzień, okresowo czyścić uszy i kąciki oczu). W przypadku kotów niewychodzących zalecane jest przycinanie pazurków co 2-3 tygodnie. Kotom odmiany długowłosej warto podawać preparaty odkłaczające.

Historia rasy kot pixie-bob

Rasa pixie-bob pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. To umięśniony, krzepki kot domowy, który z wyglądu przypominać ma rysia rudego (amerykański gatunek rysia występujący w USA). Ryś ten nosi w j. angielskim nazwę bobcat (bob – krótki ogon, cat – kot). Choć faktycznie koty te wyglądają trochę jak miniaturowe rysie, to mają typowe charaktery domowych mruczków. Rasa występuje w dwóch długościach szaty.

W 1985 r. Carol Ann Brewer (hod. Stoneisland) nabyła od pary mieszkającej u podnóża Gór Kaskadowych w stanie Waszyngton cętkowanego kocurka z krótkim ogonem i dodatkowymi palcami. W 1986 r. przygarnęła klasycznie umaszczonego kocura, którego nazwała Keba. Pomimo niedożywienia był on bardzo wysoki – w tamtych okolicach uważano, że takie koty są wynikiem krzyżówki kota domowego z rysiem (dziś wiemy, że nie jest to możliwe). Keba pokrył należącą do sąsiada kotkę domową o imieniu Maggie, kocięta urodziły się w kwietniu 1986 r. Z tego miotu Carol Ann wzięła sobie jedną z kotek o dzikim umaszczeniu z rozmytymi cętkami na rudo-płowym tle. Nadała jej imię Pixie.

Wkrótce Carol Ann zauważyła, że te krótkoogoniaste koty mają bardzo charakterystyczny wygląd i zaczęła poszukiwać w okolicy podobnych egzemplarzy, aby stworzyć nową rasę. Do hodowli włączyła 23 koty z okolic Gór Kaskadowych. Uważano je za efekt krzyżówek z rysiem. Carol Ann ukuła termin „Legend cat” (kot-legenda). Wkrótce do programu włączyli się inni hodowcy.

W 1989 r. Carol Ann opracowała wzorzec i nazwała tworzoną rasę pixie-bob. W 1993 r. wystąpiła do TICA z wnioskiem o uznanie rasy, co nastąpiło wstępnie w 1994. Od 1998 r. rasa ma już prawo do championatów. Uznają ją także ACFA i CCA.

Rasa cieszy się sporą popularnością w USA i staje się też coraz częstsza w Wielkiej Brytanii.

Pixie-bob w Polsce

W Polsce jak dotąd brak hodowli pixie-bobów.

Wzorzec rasy kot pixie-bob

Pixie-Bob – rasa nieuznana przez FIFe

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: zrównoważony, aktywny, przyjacielski, mocno związany z opiekunem
• Wielkość: średni do dużego
• Waga: samce 5,5-8 kg, samice 3,5-5,5 kg
• Wygląd ogólny: muskularny i masywny o prostokątnym kształcie ciała
• Głowa: Duża do średniej, w kształcie odwróconej gruszki. Włos na policzkach rosnący do dołu tworzy bokobrody podobne jak u rysia.
• Uszy: Średnio duże, szerokie i głębokie u podstawy. Dosyć szeroko rozstawione. Zaokrąglone na końcach. Pożądane pędzelki, wyraźniejsze u odmiany długowłosej. Z tyłu „odcisk kciuka”.
• Oczy: Średniej wielkości, głęboko osadzone, trójkątne. Złote, brązowe lub agrestowozielone.
• Nos: Szeroki, o lekko zbieżnych liniach. Duże lusterko.
• Tułów: Muskularny, krzepki, grzbiet nieco wznoszący się w kierunku zadu, głębokie boki, szeroka klatka piersiowa.
• Kończyny: długie i muskularne, tylne dłuższe od przednich. Łapy duże, okrągłe.
• Ogon: min. długości 2 cale (ok. 5 cm) a maksimum sięgający do stawu skokowego. Ogon krótszy niż 1 cal lub pełny jest wadą dyskwalifikującą. Może być wygięty, ale powinien być elastyczny i swobodnie się poruszać.
• Szata: Odmiana krótkowłosa: krótka, nieco odstająca; odmiana długowłosa: średnio długi włos, nie dłuższy niż 5 cm, nieco miększy i bardziej przylegający do ciała niż u odmiany krótkowłosej.
• Maść: wszystkie odcienie maści cętkowanej, gdzie cętki są nieco rozmyte przez ticking, idealne umaszczenie ma tło od płowego do rudo-brązowego z małymi cętkami, ale ważniejszy jest typ niż maść
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny; doskonale znosi niskie temperatury
• Możliwość zakupu kociaka: w Polsce brak

Ciekawostki o rasie kot pixie-bob

Nadal krążą pogłoski o tym, że pixie-bob są wynikiem krzyżówki kota domowego z rysiem. Jednak badania genetyczne potwierdziły, że zarówno rasa pixie-bob, jak i amerykański ryś, są w 100% domowymi kotami. Rysie są zbyt odległe genetycznie, aby taka krzyżówka była możliwa.

W 2013 r. odkryto u kotów rasy Manx aż 4 różne mutacje w genie T odpowiedzialnym m.in. za rozwój ogona. Wszystkie one wywołują skrócenie ogona. Obecność jednej z tych mutacji stwierdzono także u ras amerykański bobtail i pixie-bob.

Pixie-bob jest jedyną rasą, u której dopuszczalna jest polidaktylia, czyli obecność dodatkowych palców. Maksymalna dopuszczalna liczba palców na jednej łapie to 7.