MUNCHKIN

Charakter rasy munchkin

Koty rasy munchkin są inteligentne, pogodne, towarzyskie i uczuciowe. Przywiązują się do swojego właściciela jak psy. Uwielbiają przebywać blisko człowieka, towarzyszyć mu w codziennych czynnościach i kochają głaskanie. Dobrze dogadują się też z innymi kotami i zwierzętami w domu. Ich nieagresywna natura sprawia, że mogą stać się doskonałymi towarzyszami dla starszych dzieci. Munchkiny źle się czują pozostawione na zbyt długo same w domu.

Koty munchkin, ze względu na swoją inteligencję, szybko i chętnie uczą się sztuczek w zamian za drobne przysmaki. Lubią też zabawki interaktywne. Łatwo uczą się chodzenia w szelkach i na smyczy, chętnie odbywają spacery. Ich krótkie łapki nie powstrzymują ich od aktywnego trybu życia – munchkiny uwielbiają zabawę i polowanie na zabawki. Potrafią także dość szybko biegać. Nie są zbyt skoczne, ale jeśli obiorą sobie za cel jakieś miejsce, prędzej czy później i tak się tam dostaną.

Munchkiny szybko akceptują obcych ludzi i nowe miejsca. Będą więc dobrym wyborem dla osób, które dużo podróżują albo często się przeprowadzają. Kot munchkin nadaje się zarówno dla singli, jak i rodzin z dziećmi.

Wady i zalety rasy munchkin

Munchkin – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady:

• nieco mniej sprawny niż kot o długich łapach
• nie nadaje się do trzymania jako kot wychodzący – może sobie nie poradzić w naturze
• rasa bardzo rzadka, droga i trudna do zdobycia

Zalety:

• miły towarzysz rodziny
• łatwo się uczy
• akceptuje inne zwierzęta
• niewymagający w pielęgnacji

Zdrowie rasy munchkin

Krótkie kończyny munchkina są efektem spontanicznej mutacji o charakterze dominującym, która czasem zdarza się u kotów domowych. Według hodowców munchkinów kręgosłup u tej rasy zachował jednak sprężystość i giętkość podobną, jak w przypadku innych kotów. Natomiast niektóre organizacje felinologiczne (w tym FiFe) odmówiły rejestracji rasy munchkin ze względu na wysoką szkodliwość tej mutacji dla zdrowia. Kolejnym argumentem przemawiającym za odrzuceniem tej rasy jest fakt, że przy krzyżowaniu dwóch krótkonożnych kotów średnio 25% zarodków zamiera.

Dwa problemy związane z kośćcem wydają zdarzać się u munchkinów częściej, niż u innych ras: lordoza (przesadne wygięcie kręgosłupa) i lejkowata klatka piersiowa. Odnotowano także zgłoszenia o kotach rasy munchkin cierpiących na silne bóle reumatyczne uniemożliwiające nawet wejście do kuwety.

Żywienie

Zdrowy munchkin nie wymaga specjalistycznych karm. Jak każdy kot powinien być karmiony karmą dobrej jakości lub zbilansowanym pożywieniem przygotowywanym w domu. Należy pamiętać o dostosowaniu pokarmu do wieku, stanu zdrowia i aktywności danego osobnika. W przypadku kotów rasy munchkin trzeba wyjątkowo dbać, by nie doprowadzić zwierzaka do otyłości. Specyficzna budowa jego łap i stawów może sprawić, że nawet niewielka nadwaga będzie dla tego kota ogromnym problemem zdrowotnym.

Pielęgnacja

Rasa munchkin jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji – wystarczy wyczesywać futerko raz na tydzień, oraz okresowo czyścić uszy i kąciki oczu. Zalecane jest przycinanie pazurków co 2-3 tygodnie, o ile jest taka potrzeba. Odmiana długowłosa może wymagać częstszego czesania, by zapobiec tworzeniu się kołtunów.

Historia rasy munchkin

Historia rasy munchkin rozpoczęła się w 1983 r. w stanie Luizjana. Sandra Hochenedel przygarnęła krótkowłosą, czarno-białą ciężarną kotkę o krótkich łapkach, którą nazwała Blackberry (Jeżyna). Wcześniej kotka była półdzika i ukrywała się pod porzuconymi samochodami. Opiekunka założyła, że krótkie nóżki są efektem niedożywienia w okresie dorastania lub jakiejś choroby. Jakże się zdziwiła, gdy okazało się, iż cechę tę odziedziczyły dzieci Blackberry. Jednego z kociaków, o imieniu Toulouse, Sandra podarowała przyjaciółce – Kay La France. Od tej pary – Blackberry i jej syna Toulouse – wywodzą się wszystkie współczesne munchkiny.

Oficjalna prezentacja rasy munchkin profesjonalnym felinologom miała miejsce na wystawie TICA w Madison Square Garden w 1991 r. Obserwacje wykazały, że skrócenie kończyn nie ma wpływu na ruchomość stawów i kręgosłupa, co zdarza się u krótkonogich kotów. Munchkiny chętnie się wspinają i odważnie skaczą, choć oczywiście nie są w stanie robić tego tak wysoko i daleko, jak koty o długich nogach. Jednak biorąc pod uwagę ich budowę, wykazują się dużą gracją i zwinnością. Na etapie utrwalania rasy i badań nad cechą skrócenia kończyn obecną u munchkinów przeprowadzano krzyżówki z innymi kotami rasowymi i nierasowymi, w efekcie czego powstało wiele ras pokrewnych.

TICA uznała rasę munchkin w 1994 r. Rasa jest nieuznana przez FIFe, CFA i GCCF ze względu na znaczną szkodliwość dominującej mutacji dla zdrowia kotów (częste inne wady, 25% śmiertelność płodów).

Rasa munchkin w Polsce

W Polsce rasa munchkin nie jest łatwo dostępna. Jedyna polska hodowla munchkinów zakończyła działalność w 2018 roku.

Wzorzec rasy munchkin

Munchkin (czytaj: manczkin) – rasy nieuznane przez FIFe

kod EMS: MCK

• Pochodzenie: Luizjana, Stany Zjednoczone
• Charakter: inteligentne, pogodne, towarzyskie i uczuciowe
• Wielkość: średniej wielkości i niezbyt atletycznej budowy, krótkonożny kot
• Waga: samce przeciętnie 3-4 kg, samice 2-3,5 kg
• Kształt głowy: stożkowata, o zaokrąglonych konturach, proporcjonalna do ciała, wysokie kości policzkowe. Poza tym normalna.
• Uszy: szerokie u podstawy, o lekko zaokrąglonych końcach. Średnie do dużych – proporcjonalne do głowy. Pędzelki na końcach uszu dopuszczalne tylko u odmiany długowłosej.
• Oczy: średnie lub duże, w kształcie migdała, osadzone dostatecznie szeroko, co nadaje kotu „otwarte” spojrzenie. Osadzone pod lekkim kątem względem podstawy uszu. Brak zależności między kolorem oczu i umaszczeniem.
• Sierść: włos krótki jest w dotyku pluszowy, z gęstym podszyciem. Długi – jedwabisty, podobny jak u tureckiej angory.
• Maść: dopuszczalne wszelkie kolory i wzory.
• Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny, zdarza się lordoza i lejkowata klatka piersiowa.
• Długość życia: 12-14 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: nie
• Cena kota z rodowodem: 1000-2000 dolarów
  

Ciekawostki o rasie munchkin

Niemcy ochrzcili munchkiny mianem „kotów-kangurów”, ponieważ lubią one siedzieć z uniesionymi przednimi łapkami i obserwować otoczenie. Podczas gdy większość kotów staje na tylnych łapkach, aby się rozejrzeć, munchkiny po prostu siadają na pupie, podpierając się ogonem.

Cecha skrócenia kończyn jest dominująca, co prowadzi w szybkim tempie do powstawania mieszańców reklamowanych jako nowe rasy (ang. Dwarf Cats):

Bambino – krzyżówka ze sfinksem
Dwelf – krzyżówka z rasą amerykański curl
Napoleon – krzyżówka z kotem perskim
Skookum – krzyżówka z rasą LaPerm
Kinkalow – krzyżówka z rasą amerykański curl
Lambkin – krzyżówka z rasą selkirk rex
Mei toi – krzyżówka z ocicatem i kotem singapurskim
Genetta – krzyżówka ras munchkin, kot bengalski, savannah, domowy kot krótkowłosy i kot orientalny krótkowłosy
Minskin – krzyżówka ras munchkin, sfinks, devon rex i kot burmski

Nazwa rasy pochodzi od wymyślonego przez Franka Bauma Munchkinlandu – części krainy Oz, zamieszkiwanej przez karzełki munchkiny.

Rasa wywołuje znaczne kontrowersje. Jedni się zachwycają jej wyglądem, inni ostro protestują przeciw rozmnażaniu kotów z genem „krótkonożności”. Z pewnością byłoby im trudniej przeżyć, gdyby zostały pozbawione opieki człowieka i nie jest wskazane rozpowszechnianie genu krótkonożności wśród populacji kotów wolno żyjących. Z drugiej strony munchkiny są na tyle rzadkie i cenne, że każdy osobnik posiada opiekuna.