KOT KURYLSKI BOBTAIL (KURILIAN BOBTAIL)
Co się stanie, jeśli połączymy grację i łagodność kota z wiernością i zdolnością do nauki psa? Otrzymamy kota kurylski bobtail.
Charakter rasy kurylski bobtail
Mimo dzikiego wyglądu, kurylski bobtail to doskonałe domowe zwierzę. Kot rasy kurylski bobtail ma zrównoważony charakter i nie przejawia agresji. Delikatny, cichy, lubi towarzystwo człowieka i źle znosi wielogodzinną samotność. Często wybiera jedną osobę, której jest bardzo oddany, choć zabiega o względy i uwagę także innych domowników.
Kurylski bobtail łatwo akceptuje inne zwierzęta w otoczeniu, dzięki czemu nadaje się do domów z innymi kotami i psami. Bardzo aktywny, skoczny i łagodny kurylski bobtail może stanowić ciekawe towarzystwo zabaw dla nieco starszych dzieci. Jest inteligentny i z chęcią uczy się prostych sztuczek.
Kot rasy kurylski bobtail jest bardzo skoczny i lubi się wspinać. Dlatego potrzebuje wysokiego drapaka i możliwości wspinania się na przykład na półki zamontowane pod sufitem. W naturze kot kurylski bobtail jest doskonałym łowcą i rybakiem, dlatego nie stroni od wody i jest doskonałym pływakiem.
Wady i zalety rasy kurylski bobtail
Kurylski bobtail – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!
Wady
- potrzebuje wysokiego drapaka
Zalety
- generalnie zdrowy, brak wrodzonych wad genetycznych
- towarzyski, przywiązuje się do człowieka
- łagodny, nie wykazuje agresji
- nadaje się do domu z dziećmi
- nadaje się do domu z psem
Zdrowie rasy kurylski bobtail
Jak każda rasa, która kształtowała się bez ingerencji człowieka, kurylski bobtail to rasa zdrowa. Mutacja powodująca skrócenie ogona u kurylskich bobtaili jest cechą dominującą i całkowicie nieszkodliwą, w przeciwieństwie to kotów rasy manx, u których podobna mutacja jest często skorelowana z poważnymi wadami, utrudniającymi kotom życie.
Dzięki genom kota syberyjskiego, kurylski bobtail jest odporny na niskie temperatury i dobrze radzi sobie w roli kota wychodzącego. Trzeba jednak pamiętać, ze kurylski bobtail to wyjątkowo skuteczny łowca – mając na uwadze dobro przyrody lepiej jest wyprowadzać go na smyczy lub puszczać wyłącznie na terenie zabezpieczonego ogrodu.
Żywienie
Kot rasy kurylski bobtail potrzebuje wysokoenergetycznej diety o dużej zawartości białka i tłuszczu pochodzenia zwierzęcego. W żywieniu kotów kurylski bobtail sprawdzają się zarówno gotowe karmy dla kotów suche i mokre, jak i odpowiednio zbilansowana dieta BARF uzupełniona o niezbędne suplementy.
Pielęgnacja
Kot kurylski bobtail jest mało wymagający. Zalecane jest raz na tydzień czesanie w celu pozbycia się martwych włosów. Należy także zadbać o systematyczne czyszczenie uszu oraz przycinanie pazurków.
Historia rasy kurylski bobtail
Kot kurylski bobtail to rasa naturalna, powstała spontanicznie na wyspach Kurylskich, położonych między Półwyspem Kamczatka a Japonią. Rozprzestrzenieniu spontanicznej mutacji w populacji kotów sprzyjała izolacja wysp oraz dominujący gen. Według niektórych rasa ta powstała w wyniku krzyżówki japońskich bobtaili z kotami syberyjskimi. Inni uważają, że skrócenie ogona u bobtaili kurylskich powstało niezależnie.
Historia rasy kurylski bobtail sięga 200 lat wstecz. Jednak po raz pierwszy zaprezentowano szerzej te koty w 1990r. podczas wystawy w Moskwie. Do klubu hodowców kotów TALIZMAN przywiozła je pani Tatiana Boczarowa- Michajłowa prosto z Iturupe – małej wysepki na Kurylach. Tatiana Boczarowa woziła swoje koty po różnych wystawach i prezentowała jako ciekawostkę i jednocześnie szukała odpowiedzi na pytanie, co to za rasa.
Naukowcy z SFF (Selected Feline Federation) potwierdzili, że koty Tatiany różnią się zarówno od japońskich bobtaili jak i manksów, a budową sylwetki bardziej przypominają koty syberyjskie. Oni też zaproponowali dla tej nowej rasy nazwę kurylski bobtail. W latach 1992-93 Tatiana wielokrotnie jeździła na Wyspy Kurylskie (Iturup, Kunashir, Shikotan) w celu pozyskania tam kolejnych kotów do hodowli (przywiozła jeszcze sześć). W tym samym czasie Tatiana rozpoczęła starania o zarejestrowanie nowej rasy. Pierwszą zagraniczną wystawę kurylskie bobtaile zaliczyły w 1993 roku w Czechach, a rok później, po wystawie w Belgii jeden z jej kotów uzyskał tytuł międzynarodowego czempiona.
Obecnie kot kurylski bobtail cieszy się sporą popularnością w Rosji. W Stanach Zjednoczonych jest bardzo rzadko spotykany.
Kurylski bobtail w Polsce
Pierwszy miot kotów rasy kurylski bobtail w Polsce przyszedł na świat w 2013 roku. Koty te nie cieszą się jednak zbyt dużą popularnością w naszym kraju.
Wzorzec rasy kurylski bobtail
Kot Kurylski Bobtail – Kurilian Bobtail – Koty krótkowłose i somalijskie – III kat. FIFe
kod EMS: KBL – kot kurylski bobtail krótkowłosy
kod EMS: KBS – kot kurylski bobtail długowłosy
- Pochodzenie: Wyspy Kurylskie, Rosja
- Charakter: stabilny, aktywny, przyjacielski; bardzo lojalny i inteligentny, w zachowaniu przypomina psa
- Wielkość: średni do dużego, samce większe od samic
- Waga: samice 4-6 kg, samce 4,5-7,5 kg
- Wygląd ogólny: dobrze zbudowany; mocna, muskularna sylwetka
- Głowa: duża, o kształcie trapezu, zaokrąglona i szeroka (szczególnie na wysokości kości policzkowych); podbródek szeroki, dobrze rozwinięty
- Uszy: średnio duże, szerokie u nasady, koniuszki lekko zaokrąglone, mogą posiadać pędzelki jak u rysia; osadzone szeroko i dość wysoko na głowie, otwarte do przodu
- Nos: umiarkowanie długi, prosty, bez wyraźnego przełomu
- Oczy: zaokrąglone, szeroko rozstawione, osadzone odrobinę skośnie; kolor dowolny, od żółtego do zielonego; osobniki białe lub z dużą ilością białego mogą mieć oczy w kolorze niebieskim, ewentualnie każde oko innego koloru
- Tułów: muskularny, zwarty, niezbyt długi, ale też nie skrócony; kończyny umiarkowanej długości, silne, o mocnym kośćcu, tylne nieco dłuższe od przednich; łapy niewielkie, zaokrąglone
- Ogon: krótki (widoczna część od 1,5 do 8 cm), może być prosty lub posiadać załamania, może być sztywny lub elastyczny; długość i kształt ogona powinny harmonizować z sylwetką
- Szata: dwie odmiany – krótkowłosy i długowłosy; sierść gęsta, dostosowana do surowego klimatu; podszerstek miękki, nieco twardsze włosy okrywy; dłuższe włosy występują w tylnej i spodniej części ciała
- Maść: dopuszczalne wszystkie umaszczenia z wyjątkiem colorpoint, czekoladowego, liliowego, płowego, cynamonowego oraz niektórych kombinacji z białym; szczególnie cenione odmiany ze srebrzystym połyskiem
- Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny; doskonale znosi nawet bardzo niskie temperatury
- Długość życia: 14-20 lat
- Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
- Cena kociaka z rodowodem: 4000-4500 zł
Ciekawostki o rasie kurylski bobtail
Kurylski bobtail jest często nazywany „małym kurylskim pieskiem” lub „małym domowym rysiem” – z powodu jego tylnych łapek, dłuższych od przednich, oraz miniaturowego ogonka. Jego kształt u kota rasy kurylski bobtail jest jak odcisk palca u ludzi – nie ma dwóch osobników z identycznym ogonem. Wyróżnia się cztery podstawowe typy ogonów o kurylskich bobtaili:
- snag – złożony z dwóch do ośmiu kręgów, czasem ma zrosty z jednego do dwóch kręgów, kręgi zrośnięte sztywno, dają wrażenie jednolitej guzkowatej masy,
- spiral – złożony z pięciu do dziesięciu kręgów, skręcających się w różne strony, mogą przypominać np. muszlę ślimaka, zawijasy, znak zapytania. Kręgi nie tworzą zbitej struktury, dzięki czemu kot może machać ogonem. Typ ogona najbardziej pożądany przez hodowców oraz uznawany za najładniejszy,
- whisk („miotełka), składa się z pięciu do piętnastu kręgów i osiąga długość od pięciu do trzynastu centymetrów. Najmniej pożądany, ponieważ przypomina zwyczajny ogon, a standardowa długość ogona kurylskiego bobtaila powinna mieć od trzech do ośmiu centymetrów,
- delayed bobtail („zredukowany bobtail”) – ogon rośnie normalnie do piątego lub siódmego kręgu, a dalej tworzy spirale i zygzaki. Z biegiem lat także początkowe kręgi się deformują, najczęściej wywijając się do góry. Koty z tego typu ogonem nie są zbyt cenione przez hodowców i sędziów.
W dzikiej przyrodzie koty te świetnie polują stadami. Jak twierdzą mieszkańcy Wysp Kurylskich, zdarzały się przypadki, gdy bobtaile pokonywały niedźwiedzie. Ponadto są zdolnymi „rybakami”. Wiadomo, że bobtaile mogą złapać rybę kilkukrotnie cięższą od nich.