KOT JAPOŃSKI BOBTAIL

Charakter rasy japoński bobtail

Japoński bobtail jest kotem o spokojnym temperamencie, łagodnym, subtelnym i zrównoważonym, ale obdarzonym silnym charakterem. Nie jest przesadnie żywiołowy, nie wykonuje gwałtownych skoków, porusza się powoli i dostojnie. Japoński bobtail nie czuje potrzeby wspina się, nie skacze po meblach i nie przesiaduje na szafach. Jest ciekawski i wścibski, na pewno zainteresuje go każda zmiana w otoczeniu. Raczej nieufny w stosunku do gości.

Japoński bobtail ma bardzo bogaty repertuar wydawanych dźwięków, ale odmienny od kotów kontynentalnych, co utrudnia mu komunikację z innymi rasami. Mimo iż szybko akceptuje obecność innych kotów, najlepiej czuje się w towarzystwie swoich japońskich pobratymców.

Kot rasy japoński bobtail obdarza swojego opiekuna wyjątkowym przywiązaniem i stale poszukuje z nim kontaktu. Uwielbia głaskanie i wręcz natrętnie domaga się pieszczot. Z natury jest cichy, ale nie lubi być ignorowany i przypomina o swojej obecności miaucząc w specyficzny sposób. Jest dobrym przyjacielem dla dzieci, wesołym i chętnym do zabawy. Japoński bobtail jest wyjątkowo inteligentny, potrzebuje dużej dawki aktywności fizycznej i ciekawych zabaw. Kot tej rasy nie stroni także od wody.

Japoński bobtail może być jedynym zwierzęciem w domu, ale źle znosi samotność. Pozostawiony w domu na wiele godzin nudzi się i tęskni za człowiekiem, dlatego jeśli nie może stale przebywać z opiekunem, powinien mieć do towarzystwa innego kota. Dogada się także z psem.

Wady i zalety rasy japoński bobtail

Kot japoński bobtail – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• nieufny wobec nieznajomych
• źle znosi samotność
• potrzebuje uwagi opiekuna, bywa natrętny
• skrócenie ogona może wiązać się z dolegliwościami bólowymi

Zalety

• niewymagający w pielęgnacji
• rasa zdrowa
• spokojny, nie ma niszczycielskich zapędów
• raczej przypodłogowy, mało się wspina
• lubi dzieci i chętnie się bawi
• akceptuje inne koty i psy

Zdrowie rasy japoński bobtail

Japoński bobtail to rasa generalnie zdrowa dzięki dużej puli genetycznej. Nie wykryto dotychczas żadnych genetycznych przypadłości typowych dla tych kotów. U japońskich bobtaili mutacja genetyczna odpowiedzialna za skrócenie ogona nie wywołuje żadnych innych zmian w układzie kostnym ani kręgosłupie kota. Japoński bobtail nie jest więc narażony na takie przypadłości, jakie mogą wystąpić na przykład u manxów.

Ze względu na skąpy podszerstek japoński bobtail jest dość wrażliwy na zimno, dlatego kot tej rasy nie powinien wychodzić na dwór w okresie zimowym. Latem natomiast może być wyprowadzany na spacery w szelkach i na smyczy.

Żywienie

Japoński bobtail powinien być żywiony wysokiej jakości pełnoporcjową karmą przeznaczoną dla kotów – suchą lub mokrą. Kota tej rasy można karmić także zbilansowaną, domową dietą typu BARF, uzupełnioną o niezbędne preparaty mineralno-witaminowe.

Pielęgnacja

Kot rasy japoński bobtail obdarzony jest skąpym podszerstkiem, dzięki temu nie linieje tak bardzo, jak inne rasy kotów. Pielęgnacja sierści u krótkowłosego japońskiego bobtaila jest prosta, wystarczy wyczesać ją raz na jakiś czas. Długowłosa odmiana kota japoński bobtail może wymagać podawania preparatów odkłaczających i wyczesywania przynjamniej raz w tygodniu. Pomponowi na ogonie nadaje się kształt grzebieniem. Raz w tygodniu należy skontrolować uszu; można także przyciąć pazury.

Historia rasy japoński bobtail

W japońskiej tradycji kot odgrywa szczególną rolę. Najstarsze opisy krótkoogoniastych kotów w Japonii pochodzą z X wieku, a w wielu świątyniach znajdują się wizerunki kotów z kikutowatym ogonem. Inne źródła podają, że pierwsze opisy tych kotów pochodzą z III wieku, ale trudno to potwierdzić. Należy więc przyjąć, że kot japoński bobtail – czyli Kot Powitalny – jest pierwotną, naturalną rasą japońską.

Przez stulecia właścicielami tych kotów byli tylko uprzywilejowani szogunowie i rodzina cesarska. Symboliczne znaczenie krótkoogoniastego kota utrzymuje się do czasów obecnych, o czym świadczy fakt, że ciągle jeszcze spotyka się w budynkach urzędów i przedsiębiorstw obrazy lub rzeźby trójbarwnych Maneki Neko zwanych „Mi-Ke” (trzy włosy), które sprzyjają szczęściu i fortunie. Przy wejściach do domów mieszkalnych i innych budowli znajdują się figurki Maneki Neko z podniesionymi łapami.

Hodowla kotów japoński bobtail nie odgrywa w Japonii żadnej roli. Koty wpierw bawiły gości w pałacach, później zaś tępiły myszy w świątyniach i zwykłych domach. Tak jest do dzisiaj, krótkoogoniaste koty łatwiej spotkać wygrzewające się na dachach czy przy śmietniku podczas polowania na myszy niż na wystawie kotów rasowych. Dla większości japońskich hodowców kot rasowy to kot z ogonem np. kot perski, Maine Coon itd. Japoński bobtail postrzegany jest tak, jak u nas popularny dachowiec.

Te ciekawe koty „odkryli” dla świata Amerykanie w latach 60. naszego wieku, gdy po setkach lat pełnej izolacji, po drugiej wojnie światowej Japonia otworzyła się na świat. Pierwsze trzy koty trafiły do Ameryki za sprawą pani Elisabeth Frered, która położyła duże zasługi w upowszechnianiu rasy i staraniach o jej uznanie. Doprowadziła ona, że po uznaniu kota japoński bobtail przez CFA w 1971 r. został on w 1976 r. dopuszczony do udziału w wystawach czempionów pod amerykańską nazwą Japanese Bobtail.

W latach 50. Japończycy wyselekcjonowali koty o dłuższych włosach i rozpoczęli hodowlę jako odrębną rasę kota. Część organizacji hodowlanych uznała tę rasę pod nazwą Japanese Bobtail Longhair – Japoński Bobtail Długowłosy. FIFe nie uznaje tej odmiany za osobną rasę.

Japoński bobtail w Polsce

Rasa japoński bobtail nie jest popularna w Polsce – jedyna hodowla kotów tej rasy zakończyła swoją działalność w 2002 roku. Z tego względu kocięta są w Polsce niedostępne.

Wzorzec rasy japoński bobtail

Kot japoński bobtail – japanese bobtail – kot powitalny – maneki neko – Koty krótkowłose i somalijskie – III kat. FIFe

kod EMS: JBT

• Pochodzenie: Japonia
• Charakter: cichy, spokojny, oddany opiekunowi
• Wielkość: średniej wielkości
• Waga: 2,5-4 kg
• Wygląd ogólny: lekki, smukły, dobrze umięśniony, elegancki
• Głowa: długa, w kształcie trójkąta równobocznego, o lekko wystających kościach policzkowych; pyszczek dość szeroki
• Uszy: duże, szeroko rozstawione i osadzone wysoko na przedłużeniu linii policzków
• Oczy: duże, owalne, nieco skośnie osadzone – za typowe uważa się pomarańczowe lub złociste, ale mogą być także niebieskie lub dwubarwne (jedno z oczu niebieskie); barwa oczu zależy od barwy futra i za najbardziej typową uważa się złocistą lub miodową
• Nos: długi i prosty
• Tułów: średniej wielkości, szczupły i muskularny; kończyny smukłe, tylne dłuższe od przednich
• Ogon: to charakterystyczna cecha rasy; w odróżnieniu od manksa (bobtail nie jest z nim spokrewniony), u którego nastąpiła redukcja kręgów ogonowych (aż do całkowitego zaniku), bobtail ma jedynie zmniejszoną długość kości – są one spłaszczone i często zrośnięte, ale liczba kręgów nie uległa zmianie; zazwyczaj ogon ma od 5 do 7 cm i jest kilkakrotnie skręcony, ale zdarzają się także ogony dłuższe (do 12 cm) lub krótsze i proste
• Sierść: miękka i jedwabista, nie może być pluszowa; występuje niezbyt obfity podszerstek; włosy na ogonie są dłuższe niż na korpusie i skierowane w różnych kierunkach, co sprawia, że króciutki ogonek przypomina swoim wyglądem pompon lub rozetkę
• Maść: najbardziej pożądana czarno-rudo-biała zwana mike, ale dopuszczalne jest także każde inne umaszczenie z wyjątkiem colorpoint (typu syjamskiego), liliowego i czekoladowego.
• Odporność/podatność na choroby: odporny
• Możliwość zakupu kota w Polsce: nie

Ciekawostki o rasie japoński bobtail

Koty japońskie bobtaile z amerykańskich hodowli, z powodu dużego w nich udziału osobników białych, mogą być różnookie lub niebieskookie. Białe, niebieskookie bobtaile, w odróżnieniu od innych ras, nie miewają żadnych problemów ze słuchem.

Japońskie Koty Powitalne posiadają mniej kręgów ogonowych, ale o zredukowanej długości i grubości. Oryginalną (japońską) nazwę tej rasy, Maneki Neko, tłumaczyć należy jako Kot Powitalny (maneki – powitalny, neko – kot). Amerykanie, którzy pierwsi tę rasę „odkryli” dla świata nazwali ją bobtail (obcięty ogon).

Kształt i długość ogona nie są przenoszone genetycznie i stanowią indywidualną cechą każdego osobnika. W hodowlach preferowane są ogonki krótkie, mocno pozałamywane lub poskręcane skierowane do góry lub w bok.

Koty rasy japoński bobtail znane są od setek lat i najstarsze ich wizerunki, malowane na jedwabiu, pochodzą z XV wieku, ale dopiero w latach 50. w Japończycy wyselekcjonowali koty o dłuższych włosach i rozpoczęli hodowlę jako odrębną rasę kota. Część organizacji hodowlanych uznała je za odrębną rasę pod nazwą Japanese Bobtail Longhair – Japoński Bobtail Długowłosy. FIFe nie uznaje tej odmiany za osobną rasę.