8 zaskakujących faktów o kocim ogonie

Mruczki są mistrzami komunikacji. Ogon kota jest jednym z elementów mowy. Ale spełnia także inne zadania. Bywa piękny, puszysty, a niekiedy wręcz przeciwnie. Czasem w ogóle go nie ma. Odwracamy dziś kota ogonem i rozkładamy na czynniki pierwsze 😉

1. Zmysł równowagi

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, jak to się dzieje, że koty potrafią z taką łatwością balansować na wysokich krawędziach? Chadzają po płotach, krawędziach drzwi i innych stromych powierzchniach bez większego trudu. Wykonują także z łatwością wysokie i odległe skoki – słowem, są mistrzami podniebnych ewolucji. To właśnie między innymi dzięki ogonowi, który jest elementem kociego zmysłu równowagi.

Ogon kota stanowi rodzaj przeciwwagi dla łap. Podczas wspinaczek, skoków i innych wyczynów, precyzyjne ruchy ogona równoważą pozycję mruczka, co pozwala zachować środek ciężkości we właściwym miejscu. Wraz z pomocą innych zmysłów, kot okazuje się mistrzem gracji i balansu. Z powodzeniem mógłby zostać najlepszy w cyrkowym chodzeniu po linie.

2. Strażnik spokojnego snu

Kot pogrążony w głębokim śnie najczęściej zwija się w kłębek i owija ogonem, nierzadko nakrywając się swoją kitą po oczy. Po co? Ano po to, by odgrodzić się od świata i mieć święty spokój. Ogon kota pełni więc funkcję strażnika spokojnego snu i pozwala zwierzęciu na odrobinę intymności i odpoczynku. Niczym ciepły kocyk daje dodatkowe ciepło. Jest to także wyraźny sygnał dla otoczenia, że kot chce być sam, odpoczywa i prosi o niezakłócanie mu drzemki.

3. Barometr uczuć i język ciała

Kolejną funkcją, jaką spełnia ogon kota, jest wyrażanie emocji – dzięki jego obserwacji można doskonale się zorientować w jakim humorze jest mruczek i co mówi do ciebie oraz do innych kotów.

• Podniesiony do góry, czasem z lekkim haczykiem na końcu – zdradza zadowolenie, dobry humor, życzliwość i pewność siebie.
• Najeżony i postawiony do góry (piloerekcja) – jest oznaką strachu, niepokoju.
• Najeżony i wygięty w pałąk – jest oznaką złości i bojowego nastawienia.
• Ustawiony poziomo z lekko drgającą końcówką – oznacza napięcie i skupienie.
• Wolno poruszający się – oznacza rozdrażnienie i irytację.
• Wyprężony i z szybko poruszającą się końcówką – radość i powitanie długo wyczekiwanego człowieka.
• Odwrócone „U” – agresja defensywna, czyli obronna.
• Szybko i rytmicznie uderzający na boki – zapowiada jakąś gwałtowną reakcję ze strony kota – najczęściej atak, oznacza frustrację, irytację.
• Owinięty wokół ciała – to poza zwiększająca dystans, sygnalizująca, że kot się boi lub nie chce nawiązywać kontaktu.
• Poziomy (opuszczony do połowy) – odprężenie, normalna pozycja ogona.
• Pomiędzy nogami – podporządkowanie się.

4. Koci ogon ma różną ilość kręgów

Ogon to ostatni odcinek kociego kręgosłupa, a zarazem jego przedłużenie o najbardziej zróżnicowanej liczbie kręgów. W zależności od rasy jest on zbudowany z od 3 do nawet 28 kręgów. 3 kręgi posiadają rasy pozbawione ogona (jak manx). Poza tym, że kot ma więcej kręgów niż człowiek, są one zdecydowanie luźniej połączone. Ta większa elastyczność i giętkość sprawdza się podczas wyginania się kota w łuk (tzw. koci grzbiet), przeciskania się przez wąskie szczeliny i zwijania w kulkę podczas snu.

5. Niektóre koty nie mają ogonów

Koty z nietypowymi ogonami nazywane są bobtailami. Jest to nazwa grupy ras, których wspólną cechą jest ogon w formie szczątkowej lub całkowity jego brak. Najpowszechniejszą rasa z tej grupy jest wcześniej wspomniany manx – zazwyczaj nie mają one zupełnie ogonów lub występuje u nich ogon w formie szczątkowej, nie dłuższy jednak niż 3 cm. Inne rasy wchodzące w skład tej grupy to m.in.: japoński bobtail czy kurylski bobtail.

6. Gdy kot traci ogon

Czasem kocie ogony ulegają złamaniom czy urazom – w każdym z takich przypadku potrzebna jest natychmiastowa interwencja weterynaryjna. Nierzadko zdarza się, że ogon trzeba amputować, zwłaszcza jeśli kot w wyniku wypadku traci w nim czucie. Koty bez ogonów dają sobie radę, jednak nie powinny być kotami wychodzącymi – właśnie ze względu na utratę możliwości utrzymywania równowagi, która jest niezbędna podczas polowań czy ucieczek.

Koty obciążone wadami genetycznymi związanymi ze zniekształceniem kręgosłupa często cierpią z tego powodu. Kości uciskające nerwy mogą powodować ból. Jeżeli jedynie końcówka ogona jest zdeformowana, to nie ma to większego wpływu na funkcjonowanie kota. Jednak większe zmiany mogą powodować trudności w poruszaniu bądź agresję, której przyczyną jest po prostu ból. Kota o wadach genetycznych powinno się wykastrować, aby nie przekazywał ich dalej.

7. Zapach

Koty posiadają wiele gruczołów zapachowym – umieszczone są one także wzdłuż ogona, po jego obu stronach. Dlatego tak chętnie ocierają się o nas i potrząsają swoją kitą na powitanie. W ten sposób mruczek zostawia swoje zapachowe wizytówki na nas, na meblach czy to na innych kotach.

8. O ogon kota trzeba szczególnie dbać

Sierść na ogonie jest niezwykle delikatna. U ras długowłosych puszysty, piękny ogon jest ogromnym atutem. Tymczasem bardzo łatwo pozbawić kota tej pięknej ozdoby. Sierść na ogonie trzeba pielęgnować niezwykle starannie, gdyż wyrwana lub obcięta odrasta dużo dłużej i zazwyczaj nie jest już tak okazała. Dbajmy więc z wyjątkową czułością o kocie ogonki.

Jak widzisz, ogon kota spełnia szereg zadań i tak naprawdę stanowi o kociej naturze, dlatego trzeba o niego szczególnie dbać. Prawidłowa interpretacja mowy kociego ogona może wpływać na relacje kotów z ludźmi oraz z innymi kotami. Próba odczytywania sygnałów wysyłanych przez kota może jednak spalić na panewce, jeżeli będziemy je rozpatrywać tylko pod jednym kątem. Należy brać pod uwagę wszystkie elementy kociego języka.