Nie zabieraj kociąt zbyt wcześnie od matki. To ma na nie katastrofalny wpływ!

Wszyscy uwielbiają małe kociaki. To nawet udowodnione naukowo, że ludziom nie bez powodu podobają się te małe cudeńka – wzbudzają w człowieku instynkt opiekuńczości. M.in. z tego powodu często stosuje się praktykę przedwczesnego zabierania małych kociąt od matki. To wielki błąd! Takie postępowanie może mieć negatywny wpływ na psychikę kota oraz na jego przyszły charakter i zachowanie! Chcesz wiedzieć, kiedy zabrać kocięta od matki? Przeczytaj ten tekst.

Małe kotki mają o wiele większą szansę na dom niż starsze. Przyszli opiekunowie, decydując się na adopcję, często szukają jak najmłodszych kociąt. Czasami nawet naciskają, aby czym prędzej odebrać upatrzonego malucha. Nie zdają sobie sprawy, jak bardzo mogą tym pośpiechem skrzywdzić zwierzę.

Kiedy zabrać kocięta od matki?

Kiedy zabrać kocięta od matki? Jeśli myślisz, że im wcześniej zabierzesz malucha z gniazda, tym większy będziesz miał wpływ na jego wychowanie i uda ci się dzięki temu zbudować z nim silną więź – bardzo się mylisz. W rzeczywistości jest wręcz odwrotnie. Nikt nie jest małemu kotkowi potrzebny bardziej na początku życia niż jego matka i rodzeństwo. Ponieważ kot to kot, a nie człowiek, potrzebuje kociego nauczyciela. Przynajmniej przez 8 pierwszych tygodni życia. Tak, to minimum czasu, które powinniśmy pozwolić spędzić kociej rodzince razem.

Istota przebywania z kocią mamą

Tylko kocia mama jest w stanie nauczyć małego kociaka, jak być kotem. To obserwacja zachowania matki dostarcza kotkom niezbędnej wiedzy na temat tego, jak się zachowywać, jak radzić sobie w środowisku, jak dbać o siebie i swoją higienę oraz jak się komunikować z innymi. To matka pokazuje maluchowi, kim są ludzie, jak zachowywać się wobec nich i jak zachowywać się wobec innych kotów. To ona jest w stanie zagwarantować mu najlepsze odżywianie, dać mu niezbędne ciepło i uczucie. To ona uczy polowania i radzenia sobie z ofiarą. Choćbyś kochał małego kociaka najbardziej na świecie, to przynależność do innego gatunku odbiera ci szanse na przekazanie tych wszystkich niezbędnych nauk maleństwu.

Rola rodzeństwa

Nie tylko mama, ale również reszta kociej ekipy ma nieoceniony wpływ na naukę prawidłowego funkcjonowania w świecie, ale przede wszystkim w grupie. Skąd maleństwo ma wiedzieć, jak się zachowywać, jeśli pozbawimy go możliwości spędzania czasu z rodziną, która jest dla niego wzorem do naśladowania? To poprzez kontakt z braćmi i siostrami kot się socjalizuje. Jeśli zabierzemy go zbyt wcześnie, nie nauczy się sympatii do innych, ani tego, gdzie kończy się zabawa i gdzie zaczyna się agresja. Rodzeństwo nawzajem uczy się od siebie zachowań dozwolonych i zakazanych. To właśnie dzięki zabawie, obok obserwacji, kot uczy się najwięcej.

Magiczne 8 tygodni – kiedy zabrać kocięta od matki?

Kiedy zabrać kocięta od matki? Jeśli w grę nie wchodzi ratowanie kociego zdrowia lub życia, to niech nikomu nie przychodzi do głowy, aby zabrać kocię z gniazda przed upływem tego czasu. Pierwsze 8 tygodni ma decydujący wpływ na to, jak będzie wyglądało przyszłe życie kota. Jeśli maluchy zostaną pozbawione możliwości nauczenia się podstawowych zachowań pożądanych i niepożądanych, to już nigdy mogą tego nie nadrobić, gdyż po tym czasie przyswojenie pewnych informacji bywa po prostu niemożliwe.

8 tygodni to minimum. Najlepszy moment na przeprowadzkę do nowego domu to okres pomiędzy 8 a 12 tygodniem. W tym czasie kocia matka przestaje karmić młode, co wpływa na osłabienie rodzinnych więzi. Kociaki stają się samodzielne i rozłąka nie wywoła takiego spustoszenia w ich życiu.

W czasie najważniejszych 8 tygodni nie należy jednak izolować kociąt od ludzi czy innych zwierząt. Wręcz przeciwnie – z im większą liczbą bodźców zdążą się zaznajomić na początku swojego życia, tym lepiej poradzą sobie w przyszłości. A więc niech poznają ludzi, inne koty, psy. To właśnie matka pokaże im, jak się wobec nich zachowywać – nauczy je, że niekoniecznie trzeba się ich bać i że również mogą tworzyć element kociej grupy.

Negatywne konsekwencje wcześniejszego odstawienia

Przedwczesne zabranie kociaka z rodzinnego gniazda może być przede wszystkim przyczyną ogromnego stresu. A to jeden z największych kocich wrogów. Kociaki, którym nie było dane przebyć prawidłowej socjalizacji, mogą w przyszłości mieć wiele problemów behawioralnych. Już jako dorosły, kot może być zbyt agresywny (gdyż nie poznał granic używania zębów i pazurów) lub wręcz przeciwnie – zanadto przywiąże się do opiekuna, co może być problematyczne, gdy nie przebywamy w mieszkaniu 24 h/dobę. Siusianie na kołdrę czy ubrania opiekuna może być jednym z objawów takiej obsesyjnej tęsknoty. U mruczka mogą także występować zachowania kompulsywne, np. ssanie, czy wylizywanie się, nadwrażliwość, strachliwość, albo odwrotnie – obojętność i awersja wobec bliższych kontaktów.

Jak ułatwić kotu odejście z gniazda?

Spróbujmy zrozumieć jak trudny to moment. Kociakowi dosłownie „wali się” cały świat! Odebrano mu matkę, rodzeństwo, dom, przyjazny zapach, bezpieczeństwo – wszystko. W zamian dostaje nową, nieznaną przestrzeń, nowych, nieznanych ludzi i nowe, nieznane zapachy. Wszystko nowe, wszystko nie tak, jak powinno być.

Dobrze, aby kociak poznawał swojego przyszłego opiekuna stopniowo, podobnie jak swój nowy dom. Jeśli to możliwe, można przywozić go na dzień i znów zawodzić do rodzinki. Przyzwyczajać do noszenia i głaskania. Można także zabrać z gniazda kocyk pachnący mamą, który pomoże przetrwać pierwsze najgorsze chwile w samotności i przede wszystkim zajmować kotu wolny czas. Niech przeprowadzkę kojarzy z przyjemnymi akcentami. Bawmy się z nim, przytulajmy, dawajmy smakowitą karmę. Nie zostawiajmy go samego.

Podczas pierwszych 8 tygodni życia kociaki uczą się elementarnych zasad funkcjonowania i postępowania. Jeśli zostaną pozbawione tego czasu, to już nigdy mogą nie nadrobić straconych lekcji. Tak jest skonstruowany koci organizm – najważniejsze kwestie na temat kociej egzystencji chłonie do pierwszych 8 tygodni. A więc kiedy zabrać kocięta od matki? Najlepiej, jeśli pozwolimy im pozostać z rodziną do 12 tygodnia. Wtedy będziemy mieli pewność, że są w pełni ukształtowane, a rozłąka nie będzie miała negatywnego wpływu na ich psychikę.