Jaguarundi – dziki kot, o którym nigdy nie słyszałeś

Jaguarundi (jaguarundi amerykański, puma yagouaroundi) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych (Felidae). Można go spotkać na terenie od Paragwaju, przez Argentynę, Brazylię aż po południowo-wschodnią część Stanów Zjednoczonych. Do szerokiego środowiska, w którym występuje ten kot, nie wlicza się teren Andów.

Wyjątkowo tajemniczy kot

Choć ogólnie uważa się go za najczęściej występującego kota na półkuli zachodniej, ​​biolodzy i pozostała część społeczeństwa wiedzą niewiele o tym zagadkowym drapieżniku. Jaguarundi to z pewnością bardzo dziki kot. Jego obserwacja w naturze jest niezwykle trudna. Choć jest aktywny głównie za dnia – jest płochliwy i doskonale się ukrywa. Zazwyczaj porusza się w gęstwinie – jego rdzawe, szare lub czarne futro ułatwia efektywny kamuflaż. To między innymi przez to nasza wiedza na temat trybu jego życia, rozmnażania i preferencji jest dość znikoma. Większość informacji dotyczących jaguarundi występuje zazwyczaj wspólnie ze słowami „około” i „prawdopodobnie”.

Jaguarundi – kot przypominający łasicę

Puma jaguarundi przypomina łasicę. Ma podłużne ciało osadzone na krótkich nóżkach oraz długi ogon. Głowa jest za to malutka i spiczasta. Łasicowatego wizerunku dopełniają małe i okrągłe uszy, a także lśniąca, jednobarwna sierść w kolorze rdzawym, szarym bądź czarnym. Co ciekawe, wszystkie kolory płaszcza mogą wystąpić w jednym miocie. Zazwyczaj jednak ciemniejsze kolory występują u osobników zamieszkujących gęstwiny i tropiki, jaśniejsze natomiast u tych, które za swoje siedlisko wybrały bardziej suche tereny.

Przystosowany do każdych warunków

Kot ten zamieszkuje rozległe i różnorodne części Ameryki Środkowej i Południowej. Spośród wszystkich kotów z Nowego Świata, jaguarundi najlepiej przystosowują się do różnych środowisk. Nie chodzi jedynie o ubarwienie futra, preferowane pożywienie, dzienny bądź nocny tryb życia, ale także o umiejętności niezbędne do przetrwania. W zależności od dostępności pożywienia zmienia się jego menu. Poluje na bardzo różne ofiary: od małp, po żaby i króliki, ale także owady i… owoce. Może funkcjonować za dnia, ale również nocą. Potrafi także pływać, czy wspinać się po drzewach.

Co ciekawe, harmonogram swojej aktywności układa zazwyczaj wprost przeciwnie do większości innych drapieżników występujących na danym terenie. To sprytne zachowanie może być nowszą formą adaptacji do współistnienia z innymi mięsożercami, takimi jak ocelot, jaguar i puma.

Dźwięki nie z tej Ziemi

Jaguarundi posiada niezwykle szeroką gamę prezentowanych dźwięków. Udokumentowano aż 13 różnych tonów, które potrafi z siebie wydawać. Miauczenie, wycie, zawodzenie, szczekanie, warczenie, zgrzytanie zębami, ćwierkanie niczym ptaki – to tylko część tego, co możemy od niego usłyszeć.

Jaguarandi w domu?

Legenda głosi, że rdzenni mieszkańcy Ameryki Środkowej udamawiali jaguarundi w celu ochrony zbiorów pożywienia przed gryzoniami. Z tego samego powodu starożytni Egipcjanie udomowili kota nubijskiego. Choć amerykańskie pumy wywiązywały się ze swoich obowiązków, nie wyrażały ochoty na zacieśnianie relacji z człowiekiem. Dziś absolutnie nie zaleca się trzymania jaguarundi w domostwach.

„Kota-łasicę” – jaguarundi rzadko można zobaczyć nawet w ZOO. Zwierzę to bardzo pragnie zostać w swoim naturalnym środowisku i nie zdradzać więcej na temat swojej tajemniczej natury. Jest z pewnością fascynujący i, jak każdy osobnik z rodziny kotowatych, wyjątkowo sprytny i skryty. Zapewne głównie dzięki temu jego liczebność nie jest zagrożona w takim stopniu, jak w przypadku wielu innych dzikich kotów.