Czy koty mogą mieć lęk wysokości? W końcu niektóre z nich nie lubią wspinaczek...

Zwierzęta te, podobnie jak człowiek, mogą posiadać rozmaite fobie, takie jak lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami, nadmiernym hałasem czy zmianami. Mruczki cierpiące z powodu stresu stają się nadpobudliwe, neurotyczne, strachliwe, a nawet agresywne. Stan fobii nie ma nic wspólnego z komfortem psychicznym, dlatego opiekun może również zauważyć u kota przyspieszone bicie serca, rozszerzone źrenice lub napięte mięśnie. Czy lęk wysokości – jeśli istnieje u tych zwierząt – objawia się w podobny sposób?

Gen wysokości

Koty to zwierzęta, które z natury czują się doskonale na wysokościach. Ma to związek z ich „pochodzeniem”. Kuzynowie dzisiejszych kotów domowych instynktownie wybierają miejsca znajdujące się w pewnej odległości nad ziemią, ponieważ to właśnie z takiego położenia łatwiej jest wypatrzyć potencjalną zdobycz. Ponadto siedlisko np. na gałęzi drzewa stanowi także niemal niewidoczne, bezpieczne schronienie przed większymi drapieżnikami, które mogą stanowić naturalne zagrożenie dla mniejszych kotowatych.

Domowe mruczki są zatem wyposażone w ten sam arsenał „wysokościowy”, co ich dzicy kuzyni. Posiadają bardzo elastyczne ciało, przystosowane między innymi do akrobatycznych wspinaczek, długi ogon, który pomaga im zachować poczucie równowagi, wzrok wyczulony na każde poruszenie, silne mięśnie umożliwiające wykonywanie wysokich i dalekich skoków, a także ostre, zakrzywione pazury, które z łatwością wbijają w rozmaite powierzchnie, pomagające wspiąć się np. na drzewo. Te ostatnie jednak, z powodu swojej budowy, nie są zbyt wygodne, jeśli chodzi o powrót drapieżnika na ziemię – czasami nawet konieczna bywa interwencja człowieka.

Jeżeli zatem Twój kot kocha wspinaczki, warto zorganizować mu w mieszkaniu namiastkę dzikiego terenu i wyposażyć je w rozmaite półki i wysokie drapaki.

Czy każdy kot kocha wysokość?

Czy koty mają lęk wysokości? Okazuje się jednak, że pomimo genetycznych predyspozycji nie każdy mruczek lubuje się we wspinaczkach. Co może być tego przyczyną?

• Po pierwsze, rasa kota. Jeżeli preferujesz spokojne i towarzyskie zwierzęta, dobrym wyborem będzie np. Ragdoll albo kot perski. Są to łagodne rasy, które zazwyczaj wolą spędzać czas na kanapie, zamiast wskakiwać na położone wysoko przestrzenie. Zamiast dzikich wspinaczek wybierają leniwą drzemkę na kanapie. Nie oznacza to jednak, że każdy przedstawiciel tej rasy jest identyczny – od tej reguły zdarzają się oczywiście wyjątki.
• Po drugie, indywidualne predyspozycje kota. Najczęściej mają one związek ze złymi doświadczeniami, przez co zwierzę może negatywnie kojarzyć wysokość. Jeżeli mruczek przeżył coś bardzo nieprzyjemnego, przebywając w miejscu nad ziemią, istnieje prawdopodobieństwo, że już nie zechce powtarzać tego przeżycia.
• Po trzecie, wiek. Zarówno bardzo młode zwierzęta, uczące się dopiero otoczenia, jak i koci seniorzy, mogą preferować przebywanie na stabilnym gruncie. W tym przypadku decydują strach przed nieznanym albo nie najlepsza już kondycja mruczka, który znając swoje możliwości albo posiadając traumatyczne doświadczenie upadku z wysokości, woli stać mocno czterema łapami na ziemi.
• Po czwarte, choroby. Przykładem mogą być koty kiwaczki, których bardzo ograniczona umiejętność chwytania równowagi po prostu nie pozwala na wspinaczki i inne dzikie eskapady.

Niektóre koty wolą stabilne podłoże

Pomimo naturalnych predyspozycji do przebywania w koronach drzew, może się zdarzyć, że niektóre koty preferują raczej stabilny teren – wśród nich istnieją takie, które z różnych przyczyn mogą odczuwać lęk związany z wysokością, objawiający niechętnym przebywaniem w przestrzeni o niepewnym gruncie. Zwierzę, które utknęło w takim miejscu, może być bardzo mocno przerażone, stać się płochliwe i nerwowe albo silnie wokalizować.

A jaki jest twój kot?