Fascynujące fakty o kocich rasach. Kot norweski leśny – Wiking w kociej skórze

Kot norweski leśny to wyjątkowo czarujący mruczek. Jego charakter jest mieszanką cech wrodzonych i nabytych podczas wczesnego dzieciństwa. Choć tkwią w nim pierwotne instynkty, to jest również bardzo uczuciowy i dzięki temu wspaniale uzupełnia i wzbogaca każde domowe ognisko. To niezwykła rasa – fascynująca i magiczna zarazem. Kociarze ją uwielbiają, gdyż pomimo swoich pokaźnych rozmiarów i dzikich genów koty te mają ekstremalnie pokojowe nastawienie. Dowiedz się, jaki jest kot norweski leśny!

1. All natural

Nasz bohater należy do bardzo starej, pierwotnej rasy, co oznacza, że stworzyła go… sama natura. Jedna z najbardziej popularnych teorii głosi, że koty norweskie leśne mogą być rezultatem krzyżówki krótkowłosych kotów przywiezionych przez Wikingów z Wielkiej Brytanii z kotami długowłosymi, które trafiły do Skandynawii w czasach wypraw krzyżowych. Być może była to turecka angora. Badaczom nie udało się jednak potwierdzić tej wersji –  tym samym kot norweski wciąż ma przed nami nieodkryte tajemnice.

2. Mistrz wspinaczki

Koty znane są z tego, że lubią wspinać się na wysokości i z góry obserwować swoje terytorium. Jednak nie wszystkie w równym stopniu będą podzielać tę fascynację. Dla niektórych mruczków najwyższym punktem, który warto odwiedzić, jest kanapa. Dla innych będzie to jedynie stopień do wyższych celów. W naturze kot norweski leśny nie tylko doskonale porusza się po drzewach, ale potrafił też utrzymać się na skalnej ścianie! Mieszkając w domu, będzie spędzał czas na szafie, kuchennej półce lub nawet na skrzydle drzwi. Byle wyżej!

3. Ach, te nogi!

Przyglądając się budowie kota norweskiego leśnego można dostrzec, że jego tylne łapy są widocznie dłuższe od przednich. Daje mu to zdolność pokonywania dużych dystansów pojedynczym skokiem. Takie umiejętności świetnie sprawdzają się w głębokim śniegu. Poza tym charakterystyczny tylko dla kotów norweskich rozstaw pazurów daje im możliwość schodzenia z drzew głową w dół. To dlatego tak uwielbiają wspinaczki – wiedzą po prostu, jak potem z gracją z nich zejść. Jak wiemy, inne koty zwykle mają z tym problem.

4. Jaki jest kot norweski leśny? To nie jest typowy kanapowiec

Kot norweski leśny odziedziczył w genach silny instynkt. Przejawia wyjątkowe umiejętności łowieckie i szybko dostosowuje się do różnych sytuacji, nawet tych najtrudniejszych. Trudne warunki, w jakich przyszło mu żyć w Skandynawii, zrobiły z niego prawdziwego twardziela! Jest niezwykle sprytny i samodzielny. Ale to nie znaczy, że nie odnajdzie się w domu jako najlepszy przyjaciel rodziny…

5. Nawiązuje silną więź z ludźmi, ale…

Choć kot norweski jak najbardziej może stać się najlepszym przyjacielem rodziny, to przyszłym opiekunom najpierw przyjdzie się postarać o kocie względy. Ten mruczek nie jest typowym pieszczochem. Owszem, lubi czułości, ale tylko na własnych zasadach! Poza tym bywa nieufny wobec obcych i potrzebuje czasu na zaakceptowanie i przywiązanie się do swojego przyszłego opiekuna. Jednak gdy to już nastąpi, z pewnością będzie trwać i trwać. W stosunku do innych zwierząt jest niezwykle tolerancyjny. Wręcz wskazane jest, aby norweg miał jakiegoś kompana.

6. Prototyp maine coona?

Według legend, koty norweskie leśne towarzyszyły Wikingom na statkach w ich morskich wyprawach. Rozprawiając się z pokładowymi szczurami, miały chronić zapasy żywności. Gdy do brzegu dzisiejszej Ameryki Północnej dobił Leifie Ericssonie (ponoć jeszcze przed Kolumbem), wraz z nim na ląd zeszły również jego koty. To dzięki nim miały powstać maine coony – dziś jedna z najpopularniejszych kocich ras świata.

7. Norweski styl

Z powodu niezwykłego podobieństwa do maine coona, hodowcy skupili się na wyróżnieniu i wyeksponowaniu cech kociego Norwega. Oczy kota norweskiego leśnego powinny mieć typowy „norweski wyraz”. Co to oznacza? Powinny być duże, owalne, lekko skośnie osadzone, czyli migdałowate i posiadać odpowiednią ekspresję nadającą kotu czujny, pełen gotowości do ataku wygląd. Natomiast głowa od brody po krańce uszu powinna tworzyć trójkąt równoboczny.

8. Zaczarowane futro

Przepiękna i bujna szata kota norweskiego ma za zadanie nie tylko wzbudzać podziw. Chroni przed wiatrem, wodą i mrozem, a przy okazji sprawia, że kot wydaje się większy, niż jest w rzeczywistości. Składa się z dwóch części i jest niemal nieprzemakalna oraz mrozoodporna. Poza tym, że świetnie sprawdza się w zimnym klimacie i pozwala kotu przetrwać solidne mrozy, to dodatkowo zachwyca swoim ubarwieniem, a dokładniej – umiejętnością zmieniania barwy. Sezonowo oraz wraz z wiekiem sierść potrafi jaśnieć oraz ciemnieć. U kotów norweskich spotkać możemy również wyjątkowe umaszczenie niespotykane u żadnej innej rasy kotów, zwane bursztynowym i jasnobursztynowym.

9. Najbardziej imponujące

Jaki jest kot norweski leśny? Świadomy swoich zalet! Dlatego też swój największy skarb – ogon, którego włosy mogą sięgać aż do 30 cm – z dumą nosi prawie zawsze pionowo. Ewentualnie pozwala, aby z gracją opadał na grzbiet. Jednak najbardziej imponująca jest u norwega kryza – gęsta i długa sierść rosnąca od uszu wokół brody. Ta ma za zadanie nie tylko otulać kota przed zimnem, ale również chronić wrażliwą szyję przed atakiem drapieżników.

10. Baśniowe koty

Kot norweski leśny jest wielką dumą Norwegów. Uczynili go swoim kotem narodowym, ale także obsadzili jako głównego bohatera w wielu bajkach, baśniach i legendach. Norwegi miały ciągnąć rydwan bogini miłości i płodności – Frei, a także stanowić wyzwanie dla Thora – boga burzy, który nie mógł ich podźwignąć z ziemi. Koty stanowiły także podarek dla panny młodej w społeczności Wikingów. Kojarzyły się zatem zawsze z czymś dobrym. Jako „czarodziejskie koty” występowały w bajkach, które dzieci w Skandynawii czytają do dziś.

Od czasów, gdy uznano rasę i umożliwiono kotom norweskim leśnym rywalizację o rangi championów, ich popularność wciąż rośnie. Cieszą się sławą nie tylko w Norwegii i całej Skandynawii, ale również na Wyspach Brytyjskich, w Australii, a nawet w Japonii.