Twój kot nie lubi moczyć łapek i boi się wody? Znamy powód!

Znakomita większość kotów toleruje wodę jedynie w postaci przeznaczonej do picia, ulokowaną bezpiecznie w miseczce, ewentualnie płynącą z kranu i unika kąpieli za wszelką cenę. Większość mruczków boi się wody i – o ile nie ma wyraźnego ku temu powodu, typu mocne zabrudzenie, choroba lub podeszły wiek uniemożliwiające normalną kocią toaletę – nie ma potrzeby zmuszać ich do kąpieli. Ale właściwie dlaczego koty boją się wody?

Dlaczego koty boją się wody? Strach w… posagu

Lęk przed zmoczeniem futerka jest w kotach głęboko zakorzeniony, bo uwarunkowany przeszłością. I to nie jednostkową przeszłością danego osobnika, ale pamięcią gatunkową.

Krótko mówiąc: strach przed wodą dzisiejsze koty odziedziczyły po swoim dzikim przodku, kocie nubijskim. Tak twierdzi specjalista od kociej psychiki i behawioru, dr John Bradshaw, autor książki „Cat Sense”.

Na koci rozum

Według Bradshawa, kocie futro, które jest w naturalny sposób pokryte tłustawą, ochronną wydzieliną, schnie dość długo, a schnąc – traci ciepło. Wilgoć i chłód to dwie rzeczy, które są bardzo niekomfortowe. Jest jeszcze trzecia – utrata zwinności i ociężałość w wodzie, wprowadzająca zwierzę w stan poczucia zagrożenia i braku kontroli nad sytuacją.

Mimo to jest jeden gatunek współczesnych kotowatych, który uwielbia wodne kąpiele. To tygrys – mistrz pływania. Traktuje wodę jako świetne miejsce do zabaw i wygodny sposób pokonywania kilometrów.

Jest też jedna z ras domowych mruczków znana z upodobania do pływania – turecki van.

Zapewne w waszym otoczeniu również znajdzie się co najmniej jeden kot, który nie ma nic przeciwko zamoczeniu futerka.

We wszystkich tych przypadkach znajdziecie dwie wspólne cechy:

• bliskość wody,
• tygrys, turecki van i inne hydrofilne koty, przeszły w okresie dzieciństwa etap zaprzyjaźniania z wodą – pomagały im w tym albo ich matki, albo ludzcy opiekunowie.

Fascynacja płynącą wodą

Być może znacie z doświadczenia lub widzieliście na filmikach kocią fascynację wodą wypływającą z kranu? Nie ma to nic wspólnego z lubieniem wody jako takiej. Próbując „złapać” wodę łapką lub pyszczkiem, kot w istocie rzeczy nie zamierza się jej napić, lecz na nią poluje. Szumiący, połyskujący strumień cieczy kojarzy mu się z uciekającą ofiarą, wyzwalając instynkt łowiecki.

Czy wasze koty boją się wody? A może wręcz przeciwnie – nie mają nic przeciwko kąpieli od czasu do czasu? Dajcie znać w komentarzach!