Zespół Downa u kota – czy to możliwe?

W internecie roi się od zdjęć kotów, które według swoich opiekunów cierpią na zespół Downa. Jednak czy ta choroba naprawdę może wystąpić u domowego czworonoga? Jakie inne choroby kotów mogą sprawić, że mruczek będzie przypominał osobę z taką chorobą?

Na czym polega zespół Downa?

Każdy organizm posiada określoną liczbę chromosomów, które zawierają materiał genetyczny przekazany danemu osobnikowi przez jego rodziców. Zazwyczaj ich liczba jest parzysta – koty posiadają 19 par chromosomów, myszy 20, człowiek 23, a psy aż 39. Zespół Downa to występujący u ludzi zespół wad wrodzonych wywołany obecnością dodatkowego chromosomu 21. pary. U osób z tą chorobą występują często dość charakterystyczne objawy, takie jak:

• migdałowaty kształt oczu,
• krótsze kończyny,
• wystający język,
• płaska twarz,
• zez i inne problemy ze wzrokiem,
• skrócona szyja,
• obniżona odporność,
• upośledzenie umysłowe.

Wady przypominające typowe objawy zespołu Downa mogą wystąpić także u kotów. Jednak czy u domowych mruczków naprawdę może wystąpić ta choroba genetyczna?

Czy koty mogą cierpieć na zespół Downa?

Wbrew opinii opiekunów wielu nietypowych kotów trisomia chromosomu z 21. pary nie występuje u domowych mruczków. Dzieje się tak z prostego powodu – koty mają tylko 19 par chromosomów! Zwierzęta te mogą wprawdzie mieć dodatkowy chromosom, jednak jego obecność objawia się w trochę inny sposób, a wywołana przez niego choroba nosi zupełnie inną nazwę. Mianem „kota z zespołem Downa” określa się często zwierzaki cierpiące na inne, nie tylko związane z genami dolegliwości, które skutkują skróceniem pyska, zwężeniem oczu, zezem czy osłabieniem zdolności poznawczych.

Jakie choroby kotów mogą przypominać zespół Downa?

• Zespół Klinefeltera – choroba ta występuje wyłącznie u samców kotów, średnio u jednego na 3000 kotów. Cierpiące na ten syndrom samce rodzą się z dodatkowym chromosomem X. Zespół Klinefeltera u kota objawia się przede wszystkim bezpłodnością i drobnymi zmianami w zachowaniu mruczka. Jednak zazwyczaj choroba ta nie jest dostrzegalna przez opiekunów ani uciążliwa dla zwierzaka.
• Hipoplazja móżdżku – wady rozwojowe móżdżku mogą mieć wiele przyczyn zarówno genetycznych, jak i środowiskowych. Kot z niedorozwojem móżdżku porusza się nieporadnie i chwieje podczas chodzenia. Może także mieć zaburzoną orientację w przestrzeni i przechylać głowę na jedną stronę. W zależności od stopnia uszkodzenia móżdżku, kociak cierpiący na jego hipoplazję może być całkowicie niesamodzielny lub całkiem dobrze sobie radzić.
• Dysautonomia (zespół Keya-Gaskella) – to niezwykle rzadka choroba kotów polegająca na zaburzeniach pracy układu nerwowego. Chore na dysautonomię zwierzaki często nie wydzielają łez, ich źrenice nie zwężają się pod wpływem światła, a serce bije niebezpiecznie wolno. Również jelita i układ moczowy kotów z zespołem Keya-Gaskella nie funkcjonują wystarczająco wydajnie. Choroba ta jest niestety nieuleczalna, choć przy dobrej opiece zwierzak może wieść stosunkowo normalne życie.
• Deformacje czaszki – wrodzone lub będące skutkiem przeróżnych chorób czy wypadków deformacje czaszki i pyska mogą przywodzić na myśl objawy zespołu Downa. Zwężenie żuchwy, źle zrośnięte kości twarzoczaszki, nieprawidłowo rozwinięte oczodoły mogą kojarzyć się opiekunom z przeróżnymi, występującymi tylko u ludzi chorobami. Jeśli jednak mruczek nie tylko dziwnie wygląda, ale także specyficznie się zachowuje, powinien zostać dokładnie przebadany przez lekarza weterynarii i w razie potrzeby poddany leczeniu lub operacji. Jedną z deformacji, choć zwykle niedającą aż takich objawów, jest brachycefalia.