KOT TONKIJSKI (TONKINESE)

Charakter rasy kot tonkijski

Kot tonkijski sprawia wrażenie delikatnego i subtelnego, jednak w rzeczywistości ma duży temperament i jest bardzo energiczny.

Spośród wszystkich kotów krótkowłosych kot tonkijski uważany jest za najbardziej przyjaznego i życzliwego dla ludzi. Koty tej rasy są mniej zaborcze i absorbujące od syjamów, a spokojny i zrównoważony charakter zawdzięczają burmańskim przodkom. Czułe i bardzo przywiązane do opiekuna, nigdy nie zachowują się złośliwie ani agresywnie. Uwielbiają się przytulać i przesiadywać na kolanach. Nie wyróżniają nikogo z rodziny, tak samo kochają wszystkich domowników.

Kot tonkijski chętnie się bawi i jest dobrym przyjacielem dla dzieci. Inteligentne, ciekawskie i bardzo pomysłowe koty tej rasy uwielbiają gości. Są odważne, raczej nie stresują ich nieznane sytuacje ani dźwięki. W swoich postanowieniach potrafią być uparte i konsekwentne. Wyjątkowo towarzyskie i bezkonfliktowe, żyją w zgodzie ze wszystkimi zwierzętami domowymi. Kot tonkijski doskonale adaptuje się w stadzie kotów, ale może być również jedynym pupilem swojego pana. Cierpliwie czeka na powrót właściciela; powitanie jest zawsze bardzo wylewne.

Raczej nie niszczą niczego w mieszkaniu – ich przechadzki między bibelotami to prawdziwe popisy zręczności. Bardzo dbają o czystość, nawet małym kociakom raczej nie zdarza się załatwiać poza kuwetą. Są odważne i ciekawskie. Nie stresują ich podróże i nieznane sytuacje – wyjeżdżając, można zabrać je z sobą, tym bardziej, że łatwo nauczyć je chodzenia na smyczy.

Kot tonkijski jest bardzo ufny. Z tego powodu nie powinno się wypuszczać go samego na zewnątrz, bo na pewno podejdzie do każdej spotkanej osoby. Również ruchu ulicznego nie traktuje jako zagrożenia.

Wady i zalety rasy kot tonkijski

Kot tonkijski – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• ekstremalnie ufny, nie nadaje się na kota wychodzącego

Zalety

• szybko aklimatyzuje się w nowym miejscu
• lubi podróże
• bardzo łagodny i lubiący zabawy – jest świetnym towarzyszem dla dzieci

Zdrowie rasy kot tonkijski

Kot tonkijski to rasa generalnie zdrowa, jednak u niektórych osobników występują zwiększone skłonności do niektórych schorzeń. Po syjamskich przodkach koty tonkijskie odziedziczyły tendencje do odkładania kamienia nazębnego. Problem może się pojawić już u trzymiesięcznych kociąt, które zaczęły jeść stały pokarm. Zaleca się przyzwyczajanie od małego do regularnego czyszczenia zębów.

U niektórych kotów tej rasy zdarza się nieswoiste zapalenie jelit (IBD). Po syjamie tonki odziedziczyły również chorobę o nazwie amyloidoza, polegającą na depozycji białek w niektórych narządach (w przypadku kotów dotknięta jest głównie wątroba) – symptomy pojawiają się zwykle w wieku 1-5 lat. Jak na razie brak testu genetycznego na jej nosicielstwo. Kocięta kotów tonkijskich mają tendencje do infekcji górnych dróg oddechowych, na szczęście z wiekiem zwykle z tego wyrastają.

Żywienie

Kot tonkijski powinien być karmiony karmą dobrej jakości lub zbilansowanym pożywieniem przygotowywanym w domu. Należy pamiętać o dostosowaniu pokarmu do wieku, stanu zdrowia i aktywności danego osobnika. Dieta typu BARF powinna opierać się na wysokiej jakości mięsie i zawierać niezbędne suplementy.

Pielęgnacja

Sierść kota tonkijskiego łatwo utrzymać w dobrym stanie. Wystarczy wyczesać ją raz na kilka dni i przetrzeć miękką szmatką lub specjalną rękawicą, aby nadać jej połysk. Systematycznie trzeba sprawdzać uszy i – w razie potrzeby – przycinać pazury.

Historia rasy kot tonkijski

Kot tonkijski jest krzyżówką kota syjamskiego i burmańskiego. Pierwsze takie koty urodziły się już w latach 30. XX w. Ich matką była brązowa kotka o imieniu Wong Mau, uważana za protoplastkę linii współczesnych kotów burmańskich. Nie było wówczas odpowiedniego dla niej kocura, dlatego skojarzono ją z kotem syjamskim. Niektóre kocięta w miocie były do niej podobne i to one zainteresowały hodowców. Nie zwrócono natomiast uwagi na maluchy różniące się wyglądem zarówno od matki, jak i od ojca – były to prawdopodobnie pierwsze koty tonkijskie.

Dopiero w latach 50. XX w. niezależni hodowcy w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie świadomie połączyli kota burmańskiego z syjamskim w celu stworzenia nowej rasy. W pierwszym pokoleniu urodziły się kocięta łączące w sobie cechy obojga rodziców. Obecnie tonki kojarzy się z sobą, choć czasem zdarza się jeszcze, że hodowcy wykorzystują dwie wyjściowe rasy. W latach 80. XX w. Amerykański Związek Hodowców Kotów Rasowych (CFA) uznał kota tonkijskiego (podobnie jak większość organizacji na świecie); jednak europejska FIFe (Międzynarodowa Federacja Felinologiczna) nie uznała go do tej pory.

Kot tonkijski w Polsce

W Polsce pierwszym kotem tonkijskim był kocur Hades Ton Carry*pl  wyhodowany przez Tomasza Kordalskiego. Kocur ten powstał ze skrzyżowania kotki syjamskiej z oznaczeniami seal o imieniu Sonia i rudego kocura burmańskiego CH Harry’ego Fox CS importowanego z Czech. W 2000 roku Anita Markowska (hodowla Tin-Ton*pl) sprowadziła ze Stanów Zjednoczonych kocura o imieniu Gulfcats Sand Dollar w kolorze solid platynowy.

Wzorzec rasy kot tonkijski

Kot tonkijski – tonka – tonkinese – rasy nieuznane przez FIFe

kod EMS: TOS

• Pochodzenie: Stany Zjednoczone
• Charakter: przyjacielski, otwarty, towarzyski
• Wielkość: kot średni
• Waga: 2,5-5 kg
• Budowa: średniej wielkości, harmonijnie zbudowany, nieco bardziej przysadzisty niż syjam
• Kształt głowy: głowa w kształcie lekko zaokrąglonego klina (przypomina głowę syjama starego typu), lekko wydłużona, kości policzkowe wydatne, czoło mocno zarysowane. Stop lekko zaznaczony, kufa tępo ścięta. Podbródek niezbyt wydatny, z profilu tworzy z nosem linię prostą. Nos dosyć długi, prosty.
• Uszy: uszy wysoko osadzone i nachylone nieco do przodu, średniej wielkości, szerokie u nasady, lekko zaokrąglone na końcach.
• Oczy: oczy w kształcie migdałów, skośnie osadzone. Norka – kolor akwamaryny, point – niebieskie, solid (sobolowy) – złotawe do zielonych.
• Tułów: tułów średniej wielkości, dobrze umięśniony, elegancki.
• Kończyny: kończyny proporcjonalne, smukłe, tylne nieco dłuższe od przednich. Stopy owalne, mocne i niezbyt duże.
• Ogon: proporcjonalny do długości ciała, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi z lekko zaokrągloną końcówką.
• Sierść: krótka, miękka i przylegająca do ciała, błyszcząca.
• Kolor: rozróżniamy trzy typy umaszczenia: norka (o średnim natężeniu kontrastu), colorpoint (syjamskie, najbardziej kontrastowe) i solid (sobolowe – najmniej kontrastowe). Oznaki w kolorze: naturalnym (ciemnobrązowym), szampańskim (czekoladowym), niebieskim, miodowym (rudym), platynowym (liliowym), kremowym, w każdym z tych kolorów mogą wystąpić także znaczenia pręgowane, szylkretowe oraz szylkretowo-pręgowane. Znana jest maść jednolicie czarna, hodowane są także dwa nowe kolory oznak: silver (srebrzyste) i apricot (brzoskwiniowe).
• Odporność/podatność na choroby: odporny, choruje sporadycznie
• Długość życia: około 16 lat
• Możliwość zakupu kociaka w Polsce: tak
• Cena kota z rodowodem: ok. 4200 zł

Ciekawostki o rasie kot tonkijski

Obecnie hoduje się tonki w dwóch typach – amerykańskim (bardziej znany) i angielskim. Kot tonkijski w typie amerykańskim charakteryzuje się krępą sylwetką, okrągłą głową z dość płaską częścią twarzową i niezbyt dużymi uszami. Kot w typie angielskim ma smuklejszą sylwetkę, bardziej wydłużoną głowę i większe uszy.