Zakłaczenie kota - sposoby na kule włosowe

Koty to wyjątkowo czyste zwierzęta, które poświęcają wiele czasu na staranną pielęgnację swojej sierści. Niestety podczas tego zabiegu połykają dość dużą ilość włosów, co często prowadzi do powstawania kul włosowych w przewodzie pokarmowym. Dlaczego niektóre koty zakłaczają się częściej niż inne? Sprawdź, czy kule włosowe mogą być niebezpieczne dla kota i jak możesz wspomóc wydalanie sierści zalegającej w jelitach zwierzaka!

Jak dochodzi do zakłaczenia?

Zakłaczenie u kota to sytuacja, w której w przewodzie pokarmowym zwierzaka gromadzą się kule włosowe, zwane także pilobezoarami lub trichobezoarami, które powstają wskutek zjadania przez zwierzę sierści. Wyglądem przypominają one fragment twardego ciemnego filcu, długości od kilku do nawet kilkunastu centymetrów. Najczęściej kule włosowe powstają w wyniku codziennej toalety. Koci język doskonale radzi sobie z zanieczyszczeniami, które zbierają się na sierści, jednak jego budowa sprzyja połykaniu przez zwierzę włosów. Wylizana i połknięta sierść trafia do przewodu pokarmowego i albo zostaje zwymiotowana lub wydalona wraz z kałem, albo zalega, z czasem przekształcając się właśnie w pilobezoary – twarde, zbite struktury, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia naszego pupila. 

Jakie koty są podatne na zakłaczenie?

U zdrowego mruczka połykana sierść powinna być naturalnie wydalana z kałem lub za sprawą wymiotów. Usuwanie w ten sposób zalegającej w przewodzie pokarmowym sierści jest zjawiskiem naturalnym. Jednak u kota starszego, odwodnionego, chorego, z długim włosem, mocno liniejącego, z wyjątkowo gęstą sierścią czy podszerstkiem, z problemami nadmiernego wylizywania i takiego, którego dieta jest pozbawiona odpowiednich składników odżywczych może pojawić się problem zakłaczenia. Niektóre koty mają ku temu także po prostu zwyczajne predyspozycje, mimo iż nie dotyczy ich żadna z wyżej wymienionych przesłanek. Do zakłaczenia może dojść nie tylko w wyniku zjadania własnej sierści w trakcie pielęgnacji, lecz także przy wylizywaniu innych kotów lub zjadaniu sierści znalezionej gdzieś na podłodze.

Czy kule włosowe są groźne dla kotów?

Zalegające w przewodzie pokarmowym kota kule włosowe mogą stanowić poważne niebezpieczeństwo dla zwierzaka. Zbierająca się w jelitach sierść może ograniczać wchłanianie substancji odżywczych, powodować ból brzucha, a nawet całkowicie zablokować mruczkowi jelita! Jeśli kule włosowe całkowicie zablokują kotu jelita, mogą doprowadzić do ich martwicy, a nawet do śmierci zwierzaka. Dlatego w przypadku podejrzenia niedrożności jelit należy jak najszybciej zabrać kota do lekarza weterynarii.

Po czym poznać, że kot jest zakłaczony?

Do pierwszych objawów problemów z kulami włosowymi należą zazwyczaj:

• powtarzające się wymioty,
• kaszel i odruchy wymiotne,
• duszności,
• zmniejszony apetyt,
• zaparcia i załatwianie się poza kuwetą,
• zaburzenia oddawania moczu,
• utrata masy ciała,
• ślinienie,
• zaprzestanie pielęgnacji,
• wzdęcia,
• niechęć do zabawy,
• ukrywanie się przed opiekunem,
• rozdrażnienie mogące prowadzić do agresji.

Poważnie zakłaczony kot może także przybierać pozycję bólową, czyli kulić się wyginając grzbiet w łuk i pochylając głowę do przodu, starając się odciążyć obolałe wnętrzności.

Domowe sposoby na zakłaczenie kota

Zablokowanie jelit przez kule włosowe wymagać będzie długotrwałego i kosztownego leczenia. Na szczęście istnieje kilka sposobów, dzięki którym można zmniejszyć ryzyko tego problemu. Jak pomóc kotu przy zakłaczeniu domowymi sposobami? Oto kilka wskazówek:

• regularne wyczesywanie kociej sierści – znacząco ograniczy to ilość włosów połykanych przez zwierzaka,
• dbanie o prawidłowe nawodnienie kota – woda zapewni właściwą konsystencję kociego stolca i zapobiegnie zbijaniu się kału w twardą masę,
• podawanie kotu zbilansowanej karmy z dodatkową dawką błonnika – niestrawne włókno wesprze perystaltykę jelit i ureguluje częstotliwość wypróżnień,
• wzbogacenie diety kota o olej z łososia albo okazjonalne podawanie odrobiny masła lub smalcu – tłuszcz zapewni masie kałowej lepszy poślizg ułatwiający wydalanie kul włosowych,
• zapewnienie dostępu do specjalnej trawy – pozwoli to kotu na bieżąco oczyszczać przewód pokarmowy z nadmiaru sierści,
• regularne bawienie się z kotem – aktywność fizyczna wspomoże perystaltykę jelit i zapewni kotu odpowiednią stymulację zmniejszającą ryzyko zaburzeń behawioralnych,
• zmniejszenie stresu - hormony stresu zmniejszają krążenie krwi w skórze zwierzaka, co zwiększa ilość gubionej i połykanej sierści, a do tego osłabia procesy trawienne.

Ważnym elementem profilaktyki jest także regularne stosowanie skutecznych past odkłaczających dla kotów. Specjalistyczne preparaty uzupełnią dietę zwierzaka o składniki ułatwiające usuwanie kul włosowych zalegających w przewodzie pokarmowym kota i zmniejszą częstotliwość wymiotów spowodowanych nagromadzeniem się sierści w żołądku zwierzaka.

Jak szybko odkłaczyć kota?

W powazniejszych przypadkach zakłaczenia u kota pomocna może być parafina apteczna lub laktuloza. Jeśli podejrzewamy silne zakłaczenie, należy podać kotu strzykawką 1-2 ml ciekłej aptecznej parafiny lub laktulozy kilka razy dziennie (co 2-3 godziny). Parafina ma tę przewagę nad olejem, że przechodzi przez układ pokarmowy kota, nie wchłaniając się. Podobne działanie ma laktuloza w syropie. Ważne, by te dwa specyfiki traktować jako wyjście awaryjne i nie stosować ich zbyt często, by nie rozleniwić kocich jelit.

Kiedy zabrać kota do lekarza weterynarii?

Połykanie włosa i wydalanie go w naturalny sposób nie jest w przypadku kotów niczym dziwnym ani niepokojącym. Zdarza się jednak, że kot nie jest w stanie w sposób fizjologiczny pozbyć się zbitej masy włosów. W takim przypadku dochodzi do zakłaczenia – a to już poważna sprawa. Odkładające się w przewodzie pokarmowym kota pilobezoary mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia mruczka, dlatego zatkanemu kotu należy jak najszybciej pomóc, by nie dopuścić do ostrych powikłań. W razie wystąpienia objawów zakłaczenia skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Ten oceniając poziom zaawansowania problemu i zaleci odpowiednie leczenie. Nie działaj na własną rękę, nie podawaj preparatów i leków bez konsultacji ze specjalistą, gdyż możesz jedynie dodatkowo zaszkodzić zwierzakowi.