Szare koty - to nie są zwykłe burki. Oto najpiękniejsze rasy kotów o szarym umaszczeniu

Skąd się wzięły szare koty?

Przypatrując się kociej genetyce, można by wysnuć wniosek, iż tak naprawdę wszystkie koty są czarne albo rude. A prawie wszystkie są pręgowane, czyli tabby. Tak! We włosach kotów znajdują się tylko dwa rodzaje barwników: czarna eumelanina oraz ruda felomelanina. I to wszystko! Skąd więc tak wielka gama kolorów sierści u kotów? Wszelkie inne kolory (poza białym, który jest brakiem barwy) to warianty pochodne od tych dwóch barw bazowych powstałe w wyniku różnorodnych mutacji. Szare umaszczenie jest wynikiem genetycznego rozjaśnienia czarnego koloru, które zawdzięczamy recesywnemu allelowi d. Jeżeli w puli genetycznej spotka się on z allelem B, który niesie za sobą czarną sierść, otrzymamy kota szarego. Voilà.

Szare, a może niebieskie?

Szare koty bywają nazywane niebieskimi. Dlaczego? Szarość jest bardzo różnorodna. Sierść szarych kotów waha się zwykle od koloru jasnoszarego, popielatego, stalowego, ciemnoszarego, aż do grafitowego. W swej różnorodności barwa ta często pozostawia niebieską poświatę. I dzieje się tak najczęściej w przypadku kotów ciemnoszarych. A więc nie każdy szary kot to kot niebieski. Istnieją cztery rasy kotów z płaszczem, który ma niebieski odcień, a w co najmniej czterech innych przypadkach ras dopuszcza się umaszczenie o tej barwie.

Najpiękniejsza szare rasy kotów

Choć w naszej kulturze szare koty nazywane bywają zwykłymi burkami, to w świecie felinologicznym umaszczenie to uznawane jest za niezwykłe oraz szlachetne, nierzadko pożądane. Nie występuje u wszystkich ras, a te, które mogą się nim pochwalić, dumnie brylują na mruczkowych wystawach. Poznajmy najbardziej intrygujące kocie rasy, które charakteryzują się szarą bądź niebieską barwą płaszcza.

1. Kot rosyjski niebieski

Chyba najpopularniejszym z przedstawicieli ras szarych kotów jest owiany wieloma legendami kot rosyjski niebieski. Jak sama nazwa wskazuje - sierść tego kota posiada niebieski odcień i jest to podstawowy wymóg dla tej rasy. Kot rosyjski występuje także w barwie białej i czarnej, jednak umaszczenia te funkcjonują już jako odrębne rasy. Włosy rosyjskiego niebieskiego mają srebrne końcówki, które nadają sierści wyjątkowy blask. Futro jest gęste, grube, wręcz pluszowe. Stanowiło niezbędne przystosowanie do surowych warunków, w których naturalnie występował ten mruczek (północna Rosja). Rusek jest inteligentny, dostojny, przyjazny. Prezentuje sportową sylwetkę, a każdy jego ruch po brzegi wypełniony jest elegancją. Nawet wtedy, gdy właśnie rozbija twoją zabytkową porcelanę po babci!

2. Kot brytyjski krótkowłosy

Następnym bardzo popularnym przedstawicielem niebieskich kotów jest kot brytyjski niebieski krótkowłosy. Statystyki mówią, że to najchętniej wybierana rasa w Polsce. Kociaki te przypominają małe misie – nic więc dziwnego, że bezproblemowo zdobywają nasze serca. Rasa występuje w wielu szatach, ale to właśnie błękitne mruczki o krótkim futerku bezapelacyjnie podbiły świat. O kotach tych mówi się, że są niczym Brytyjczycy o dobrych manierach - we wszystkim zachowują umiar, a na świat spoglądają z dużą dozą dystansu. I to jest właśnie ich przepis na koci sukces oraz ludzką sympatię.

3. Szary kot perski

Nie sposób nie wspomnieć o najdostojniejszym z kotów – otóż miano takie niezaprzeczalnie nosi kot perski. A ponieważ rasa ta może występować we wszystkich barwach świata, to i również w szarej. Szary kot perski wygląda niezwykle imponująco. Tym bardziej że nie występuje w takim umaszczeniu zbyt często. Jednak takie futro wymaga specjalnej troski. Regularne czesanie to podstawa utrzymania go w dobrej formie. Persy są zazwyczaj bardzo czułe i ciche, uwielbiają przebywać w towarzystwie – jednak zawsze na własnych zasadach!

4. Nebelung

Nebelung to kot rosyjski niebieski w wersji półdługowłosej. Mówi się o nim, że jest bajkowym kotem powstałym z mgły. I w jego aparycji można z powodzeniem dostrzec urzeczywistnienie tych słów. Jedwabista szaro-błękitno-srebrzysta sierść tego kota sprawia wrażenie nierzeczywistej, zupełnie jakby należała do jakiejś tajemniczej postaci z baśni. Co ciekawe, nazwa rasy pochodzi od niemieckiego słowa „nebel” oznaczającego „mgłę” właśnie i zdaje się świetnie obrazować srebrzystą i połyskliwą poświatę, jaka otacza tego mruczka. Koty te prezentują wyjątkowe przywiązanie do człowieka. Ich przyjazny charakter powoduje, iż są one świetnymi kompanami.

5. Szary maine coon

Ten łagodny olbrzym jest naturalną rasą pochodzącą z Ameryki Północnej. Poza słusznymi gabarytami pochwalić może się również imponującym futrem mogącym występować we wszystkich barwach i wzorach. Niesamowitą szatę dopełnia bujna kryza, portki, frędzelki na uszach, futerko na łapkach, no i oczywiście przepiękna kita. W naturalnym środowisku tak okazałe futro ma chronić kota przed zimnem. Maine coony występować mogą w odmianie niebieskiej jednolitej, ale także w szarej tabby, czyli pręgowanej. W obu wersjach koty wyglądają równie pięknie.

6. Korat

Ta mało znana rasa zasługuje na zdecydowanie więcej uwagi. Korat pochodzi z Tajlandii i nazywany jest tam symbolem szczęścia oraz miłości. Nic dziwnego – poza wyjątkowo uczuciowym charakterem kot pochwalić się może iście serduszkową prezencją. Jego głowa, pyszczek, nosek oraz unikatowo ułożone futerko na klatce piersiowej przypominają swoim kształtem serce! To zrównoważony kot wyróżniający się niezwykłym oddaniem i uczuciowością. Korat ma krótką, pojedynczą, przylegającą i błyszczącą sierść jasnoniebieską u nasady i stopniowo przechodzącą w głębszy odcień niebieskiego w kierunku końcówek. Srebrzyste wykończenie czubków włosów jest szczególnie widoczne na twarzy i stopach.

7. Kot kartuski – chartreux

We krwi tego kota płynie doskonała mieszanka takich ras jak: brytyjski krótkowłosy, pers, rosyjski niebieski. Korzeni rasy chartreux doszukiwać się powinno jednak w dawnej Persji, a współcześnie rasa ta bryluje najczęściej na francuskich salonach, lecz nie tylko – również na wsiach, gdzie słynie ze swoich zdolności łowieckich. Elegancki kot kartuski doczekał się nawet miana narodowej rasy Francji, a jego szczęśliwym opiekunem był niegdyś nawet sam generał de Gaulle. Krótkie i gęste futro tego kota ma niebieskoszary kolor. Z barwą sierści idealnie kontrastują miedziane ślepka.

8. Kot norweski leśny

Koty norweskie bywają mylone z mainecoonami, jednak są od nich mniejsze i mają zupełnie inny kształt pyszczka. Poza tym pochodzą z zupełnie innego regionu świata. Przodkowie dzisiejszych Norwegów podbijali świat wraz z Wikingami! To, co łączy te rasy to długie, puszyste futro mające chronić od mrozu i ataków innych drapieżników. Norwegi mogą występować w każdym kolorze, a więc również w szarym. W barwie tej wyglądają wyjątkowo, wręcz pierwotnie. Są wspaniałymi towarzyszami, pamiętać należy jednak o tym, iż są to koty aktywne ze względnie wysokim pierwiastkiem dzikości i niezależności. Potrzebują sporo przestrzeni, uwielbiają się wspinać i polować. Wolą obcować z naturą aniżeli z kanapą.

9. Szary kot burmski

Na szare koty burmskie (lub inaczej burmańskie – nie mylić z birmańskimi) często mówi się „srebrne” lub „szaroniebieskie”, a to dlatego, że ich umaszczenie nie jest jednolite. Kolor szary przeplata się w burmskim futerku z cynowym. Na grzbiecie kolor jest ciemniejszy, na klatce piersiowej i brzuszku – jaśniejszy. Ciemniejsze powinny być również ogon, uszy, pyszczek oraz łapki. Cieniowanie występuje stopniowo. To kot o niezwykłej, orientalnej urodzie, ufnym, radosnym i towarzyskim usposobieniu oraz pełnym miłości serduszku wymagającym dużej ilości głasków. Jeśli cenisz sobie dystans i niezależność – to nie jest mruczek dla ciebie!

10. Kot orientalny niebieski

A skoro już o oriencie mowa - nie sposób nie wspomnieć o orientalnym kocie krótkowłosym. Stoi on w opozycji do wszystkich wyżej wymienionych mruczków. Prezentuje się zupełnie inaczej niż one. Orient jest smukły, długi, kościsty. Ma znacznie wydłużony tułów, długie łapki, cienki „szczurowaty” ogon, klinowatą głowę i ogromne uszy. Jest po prostu przepiękny! To kuzyn kota syjamskiego, nie posiada jednak znaczeń point – czyli przyciemnień na skrajnych partiach ciała. Może występować w kolorze niebieskim i nazywany jest wtedy „foreign blue”. Jego sierść jest krótka, niemal bez podszerstka. W dotyku miękka i aksamitna. To typowy atencjusz – nic o nim bez niego. A jeśli nawet nie o nim? Nieważne, z pewnością jednak z nim.

Na koty o szarym futerku często mówi się „zwykłe burki”. Tymczasem typowo szare koty występują dosyć rzadko, ponieważ do ich powstania konieczne jest spotkanie się konkretnych alleli w puli genetycznej. Nie jest to więc wcale takie proste ani oczywiste. Niektóre kocie rasy dostępne są tylko i wyłącznie w szarym ubarwieniu, inne dopuszczają taką opcję. Ciemnoszare jednolite umaszczenia nazywane są niebieskimi. Niebieskie koty są popularne i pożądane na całym globie. Co ciekawe, kolor ten może wystąpić również u „zwykłych” dachowców, a to za sprawą bogactwa kociej puli genów, która to bardzo często potrafi płatać niespodzianki.