Kot albinos – jak odróżnić go od zwykłego białego kota?

Koty mają najróżniejsze ubarwienia, niektóre łączą naprawdę wiele kolorów. Istnieją jednak koty, które są pozbawione jakiegokolwiek pigmentu. To kot albinos – jaki jest? I jak odróżnić go od zwykłego białego kota?

Białe koty

Czysto białych kotów jest niewiele. Mimo to jest to jedno z najstarszych ubarwień kociego futra. Zazwyczaj jednak „białe” koty mają dodatki bure, rude lub czarne. Również niewiele ras może pochwalić się czysto białym ubarwieniem. U białych kociaków neva masquerade czy ragdoll, które rodzą się białe, z czasem rozwijają się ciemniejsze przebarwienia. Z kolei biała angora turecka może posiadać kolorowe dodatki na swoim białym płaszczu. Choć lista kocich ras, u których biała maść jest dopuszczalna, jest długa, to całkowicie białe kociaki należą do rzadkości.

Skąd w ogóle biorą się koty o białym kolorze futra? Choć biel jest ulubioną barwą wielu osób, to prawda jest następująca: biel to nie kolor – biel to brak koloru. W sierści białasków nie znajdziemy żadnego barwnika i jest to kwestia genów. Biały kolor okrywy włosowej jest prawie zawsze wywołany przez gen dominujący, który hamuje produkcję pigmentu. Koty te nie mają komórek barwnikowych w trzonie włosa. Odpowiedzialny za to niezwykłe zjawisko jest gen dominant white. Maskuje on działanie innych genów. Prawdziwy kolor białych kotów jest po prostu ukryty.

Białe koty, w przeciwieństwie do albinosów, wytwarzają melaninę. Mogą mieć kolorowe oczy. Ich tęczówki mogą być zielone, niebieskie, bursztynowe, a nawet heterochromatyczne. Mogą mieć również kolorowe nosy, wnętrza uszu i podniebienia. Niestety gen odpowiedzialny za białe futro jest powiązany z dziedziczną głuchotą. Najczęściej wadą tą obarczone są białe koty o niebieskich oczach.

Kot albinos

Kotów albinosów nie należy mylić ze standardowymi białymi kotkami. Kot albinos to bardzo rzadkie zjawisko. Albinizm u kotów dotyka około 2% całej kociej populacji. Za albinizm odpowiada zupełnie inny gen niż w przypadku białych kotów. Albinosy rodzą się nieskazitelne i bezbarwne, i pozostają takie przez całe życie. Początkowo wada albinizmu objawiała się u kotów na Dalekim Wschodzie. Aktualnie spotyka się takie koty w liniach rodowych kota syjamskiego, głównie amerykańskich, rzadko wśród kotów domowych.

Albinizm charakteryzuje zaburzenie metabolizmu tyrozyny (brak tyrozynazy), powodujące zmniejszenie lub brak produkcji melanin w komórkach barwnikowych. Ponieważ kot albinos nie wytwarza melaniny, jego tęczówki są pozbawione pigmentacji, w przeciwieństwie do tęczówek typowego białego kota. Kot może być albinosem pełnym – wówczas tęczówki oczu przybierają charakterystyczny różowy, a nawet czerwony kolor – lub albinosem niebieskookim. Zwykle oczy mają kolor różowo-niebieski i widać w nich naczynia krwionośne. Albinos ma też przeważnie różowawy nos i różowawe uszy (w ich wewnętrznej części). Jednak róż, który widzisz, to nie pigmentacja – to prześwitujące naczynia krwionośne.

Geny odpowiedzialne za albinizm w różnym stopniu hamują produkcję barwnika, ale nie mają wpływu na funkcjonowanie narządu słuchu.

Problemy zdrowotne albinosa

Brak melaniny to jeden z najważniejszych powodów, dla których kot albinos jest znacznie bardziej podatny na problemy zdrowotne niż typowe białe koty. Melanina nie tylko zapewnia kolor, ale również ochronę przed szkodliwymi promieniami słonecznymi. Pozbawiony jej albinos może łatwo ulec oparzeniom słonecznym. Jego skóra, mimo że pokryta futerkiem, jest bardzo wrażliwa, a także bardzo jasna lub całkowicie biała. Poparzenia, stany zapalne, rumienie, pęcherze, nadżerki, nadmierne zrogowacenia, nowotwory – to główne problemy skórne, jakie mogą dotknąć albinosa.

Ponadto niezwykle wrażliwe są oczy takiego kota. Wiele kotów cierpi na wady wzroku. Światłowstręt, oczopląs, zmiany w siatkówce, zez. Niestety wiele młodych kociaków już w młodym wieku traci możliwość widzenia.

Opieka nad albinosem

Koty albinosy są nie tylko niezwykle rzadkie, a przez to drogie, ale także opieka nad nimi nie jest tania. Te mruczki są zdecydowanie wyjątkowe, jednak ich indywidualność i oryginalność ma wysoką cenę. Ślepota, rak skóry, oparzenia słoneczne, choroby autoimmunologiczne i inne problemy zdrowotne są u albinosów powszechne. Koty te wymagają szczególnej opieki i nie można ich traktować jak przeciętnego kociaka. Wysokiej jakości karma dla kotów, regularne badania wzroku i słuchu, kremy z filtrem i inne produkty do pielęgnacji skóry i futra są niezbędne dla dobrego samopoczucia kota albinosa.

Nie można zaprzeczyć, że koty albinosy są wyjątkowe pod względem wyglądu fizycznego. Dlatego wiele osób pragnie mieć takiego przyjaciela. Jednak żaden kot nie jest zabawką. Albinos tym bardziej nią nie jest. Opieka nad takim kotem wymaga więc szczególnej staranności. Jeśli zdecydujesz się na towarzystwo kota, który jest predysponowany do problemów zdrowotnych, a dodatkowo będzie on należał do rasy, która boryka się z charakterystycznymi dla siebie problemami, to priorytetem opieki nad takim mruczkiem powinno być dbanie o zdrowie i dobrostan kota.